هوش مصنوعی: دهانم پر از رازهایی است که نمی‌توانم به کسی جز تو بگویم.

هوش مصنوعی: من از رفتار و کردار مردم زمانه شکایت دارم و نمی‌خواهم در بیان آن شرم کنم، چرا که این سخن را باید بگویم و از بیان آن خودداری نکنم.

هوش مصنوعی: من زبانم را به خاطر احترام به سکوت بسته‌ام، نه اینکه نمی‌توانم صحبت کنم؛ بلکه این است که نمی‌خواهم بگویم.

هوش مصنوعی: به یاد دارم که هیچ دوستی در میان صدها غم دل من باقی نمانده است و قادر نیستم حتی یک کلمه از دردهایم را بگویم.

هوش مصنوعی: شعر را به کناری گذاشتم، چون دلیلش این بود که دروغ‌ها به حد زیادی افزایش یافته و نمی‌توانم به صورت صادقانه صحبت کنم.

هوش مصنوعی: هر کسی به تناسب اعمال و رفتار خود، پاداشی دریافت می‌کند که تنها خداوند از آن آگاه است. من نمی‌توانم همه جزئیات را بیان کنم، اما به همین اندازه می‌دانم.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم سخن بگویم در حالی که تنبلی این روزها شایسته‌ی ستایش نیست و حتی نمی‌توانم درست صحبت کنم؟