هوش مصنوعی: از تو نپرس که چگونه دلی شکسته و ناراحت به سمت تو برگشته، چرا که وقتی با چهره‌ات روبرو شد، همچون ماه کامل در شب چهاردهم، دلش برهم خورد.

هوش مصنوعی: از شرم زیبایی تو، سر بر افراز کرد و چنان بر جهان سایه افکند که تا قیامت در دل همه جا خواهد گشت.

هوش مصنوعی: به دلیل زیبایی و نورانی بودن چهره او، هلال ماه از حسادت به زردی و لاغری افتاده است.

هوش مصنوعی: چطور ممکن است ماه در برابر زیبایی تو حسادت نکند؟ کسی که عاشق چهره‌ی زیبا و دلربای تو شده‌است، چه حسی خواهد داشت؟

هوش مصنوعی: چهره زیبای تو باعث شده که زمین مانند یک باغ گل شود و بوی خوش زلف‌های تو فضای هوا را معطر کرده است.

هوش مصنوعی: دهان کوچک تو و من، در آرزوی هم، مانند لطیفه‌ای است که در خیال پنهان شده است.

هوش مصنوعی: من با شوخی به گل گفتم: «تو مثل چهره معشوق من هستی!» و گل به شدت خندید، اما آیا واقعاً این را باور کرد؟

هوش مصنوعی: اول، زلف تو مانند آتش، در دل و جانم شعله‌ور شد و سپس تو به یک ستمگر تبدیل شدی.

هوش مصنوعی: انسانی که به خاطر شیرینی و زیبایی تو دچار شادی و سرمستی شده است، مانند طوطی‌ای است که در قید و بند آهنی زندانی است.

هوش مصنوعی: اگر کسی به تماشای زیبایی تو نیاید، من چگونه می‌توانم از زیبایی‌ات بهره‌مند شوم؟ چون قامت تو، مانند سرو و گل یاسمن، دل‌نواز است و نمی‌توانم به آن دست یابم.

هوش مصنوعی: ای دلبر زیبا، اکنون با نگاه فریبنده‌ات، همه سرزمین‌های دل‌ها به تسخیر تو درآمده‌اند.

هوش مصنوعی: غصه‌ات دور و بر دل من چه می‌کند؟ این درد و غم حتی به خاطر این انسان کم‌اهمیت هم بی‌رحمی می‌کند.

هوش مصنوعی: دل من از نوشیدن جرعه‌ای از وصال تو به قدری شاد و سرمست شده که عشق تو آن را حتی بیشتر پرشور کرده است.

هوش مصنوعی: آیا جز قلم استاد، چیزی می‌تواند به تربیت گوش‌ها بپردازد، که باعث شده مردم به چشمان تو جادوگرانه نگاه کنند؟

هوش مصنوعی: زمانی که دنیا به سختی و تنگی دهن تو شبیه شود، پر از جواهر می‌شود. اکنون که چشم من به کمک دستان تو افتاده است، به زیبایی و ارزشمندی می‌نگرم.

هوش مصنوعی: خداوندگار عصر و زمان، فخرالدین، که خاک پای او بر بلندای جهان افتخار یافته است.

هوش مصنوعی: عظمت و قدرت وزارت به قدری است که چشمان آسمان نیز به تماشای آن مشغولند و به خاطر زیبایی‌اش، آسمان در غباری از شگفتی فرو می‌رود.

هوش مصنوعی: بدان که نیروی آفتاب ناشی از اراده و همت اوست که با یک حرکت ساده مانند تابش خورشید، به توانگری و قدرت رسیده است.

هوش مصنوعی: اگر در صبح روشن مکاشفه‌ای به وجود بیاید، باید دید که چگونه نفس در گلویش همچون خنجری می‌شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که دلش از عشق او خالی باشد، مانند غنچه‌ای است که پر از مغز نیست و به بی‌حالی و پوچی دچار شده، مانند روزی که به سرما و سکوتی سرد و بی‌تحرک تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر صمیمیت و خلوص نیت مردم در ستایش او، حتی مانند فاتحه‌ای که برای همه خوانده می‌شود، مدح او در دل‌ها جا دارد و همه به یاد او هستند.

هوش مصنوعی: هر جا که خورشید بتابد، آنجا عزم و اراده‌ی بزرگ او پیروز و موفق می‌شود.

هوش مصنوعی: چشم نرگس مانند کسی است که به فرمانش سر تسلیم فرود می‌آورد، اما او مانند صنوبر برهنه و بی‌چیز است.

هوش مصنوعی: ذرات آتشین اراده‌اش به قدری بالا رفت که به آسمان آراسته شد و به ستاره‌ای درخشان تبدیل گردید.

هوش مصنوعی: چه هدیه بزرگی که در رفیع‌ترین مقام علم، ستایش تو به زیبایی عروس سخن درآمده است.

هوش مصنوعی: به هیچ‌وجه گنجی مشابه تو در دل آسمان پیدا نشد، هرچند که آسمان بارها به دور خود چرخیده است.

هوش مصنوعی: زمین تو همان سرزمین مقدس است و آسمان به خاطر بوسه‌های ستاره‌ها بر روی آن، به این زیبایی درخشان تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: صدای تو ممکن است مانند زنگی به صدا درآید که در تمام نقاط دنیا طنین‌انداز می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر توجه و لطف تو، روح کسی که از غم و ناراحتی دچار سوزش و درد شده است، مانند آتشی در دلش شعله‌ور شده است.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر وفای تو، چهره‌ات را در آب شست و به همین دلیل، آن جهان پرنور شد.

هوش مصنوعی: زندگی او هم اگر به پایان برسد، من هیچ گله‌ای ندارم، چون مهربانی تو در وجودش به زیبایی نمایان شده است.

هوش مصنوعی: من با دست تو، دریا را به تصویر می‌کشیدم و در درون صدف، قطره‌ای از گوهر شکل گرفت.

هوش مصنوعی: سرنوشت تو را به گونه‌ای خاص نشان داد، به طوری که آن اصل و بنیاد وجودی تو تحت تأثیر قرار گرفت و دچار تغییر و تحول شد.

هوش مصنوعی: دست تو منبع بخشش و generosity است و از آن دست می‌گویند که بر روی آن هفت دریا به رنگ سبز جمع شده‌اند.

هوش مصنوعی: جهان به خاطر اندیشه و تدبیر تو مانند کاخ کسری زیبا شد و آسمان به لطف و قدرت وجود تو، همچون گوی خوشبو و معطر گردید.

هوش مصنوعی: در نهایت، بزرگترین آرزوی رئیسان و چهره‌های مهم این دوره این است که در آغاز کار دولت، موفقیت‌های لازم را به دست آورند.

هوش مصنوعی: هر کسی که قلمی به دست می‌گیرد، لزوماً مانند تو نمی‌شود و هر انسانی که خود را برای کاری آماده می‌کند، به زیبایی و استواری تو نخواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر جاه و مقام تو باعث نشد که دشمنانت به خون تو تشنه شوند، چرا آسمان همچون جامی پر از دل و جان شده است؟

هوش مصنوعی: اندیشه و تصور وجود تو بر دل غنچه نشسته است و در نتیجه، احساسات درونی او از این موضوع به سرخی و طلاوارگی گراییده است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که بزرگ‌منشی و عظمت تو باعث شده است که جهان و آسمان برای تو تنگ شود. به طوری که زمانی که دشمن تو از فعالیت‌ها و خطرات تو به وحشت افتاد، دور خود را به دور تو حلقه‌زنی کرد و به حالتی دفاعی درآمد.

هوش مصنوعی: آیا به خاطر قدرت تو، دایره‌وار در گیجی به سر می‌برند؟ مانند نقطه‌ای که در چنگال تو، تمام وجود دشمن تو در حال چرخش است.

هوش مصنوعی: وقتی تو به اهل حقیقت و معنویت لطف و کمک می‌کنی، از این پس هر در دیگری برای آن‌ها بسته خواهد بود.

هوش مصنوعی: هنر از جهان به خوبی سامان یافته بود، اما با وجود تو، وضعیت کارها تغییر کرد.

هوش مصنوعی: اگرچه همچون درخت سمر در فضای باز، به خاطر بخشش‌هایت بر درگاه تو، به محکم‌ترین شکل متصل شده است.

هوش مصنوعی: سخن وقتی در مقابل تو قرار می‌گیرد، مانند طوماری است که سرش را پایین انداخته است. به همین ترتیب، وقتی در مورد تو سخن می‌گویند، می‌توان گفت که اشتیاق به تعریف و ستایش تو به اندازه‌ای زیاد است که به‌راحتی می‌توان آن را به صد پر تبدیل کرد.

هوش مصنوعی: زمانه به خاطر حسادت، حتی به دندان‌هایش هم توجه می‌کند چون می‌بیند که محبت و توجه تو به من، به عنوان خدمتگزار، رسیده است.

هوش مصنوعی: من به قدری به شرافت و بزرگی خود افتخار می‌کنم که ستایش تو باعث شده نام من در عالم جاودانه شود.

هوش مصنوعی: وقتی که خواستم تو را ستایش کنم، طبع من که به شدت محدود است، خجالت‌زده شد و رنجش خاطرش را بیشتر کرد.

هوش مصنوعی: من از کلام تو هیچ استفاده‌ای نکردم، بلکه از حقیقت وجودی‌ات بهره بردم که به من طعم زندگی و سرزندگی را بخشید.

هوش مصنوعی: به واسطه نگاهی که تو به من کردی، احساس می‌کنم که تو چقدر بازیگوش و سرزنده هستی و همین نگاه، حالتی دلیرانه و شجاعانه به من داده است.

هوش مصنوعی: شعر می‌آورد به سوی تو، اما آیا این کار از روی فهم و آگاهی است یا بی‌خبری و نادانی باعث شده که سرش را برگرداند؟

هوش مصنوعی: اگر این سفینه با کشتی نوح همسان است، پس چگونه است که دست تو به سوی کوه جودی راهنمایی شده است؟

هوش مصنوعی: برای هر کشتی باید در هر شرایطی لنگر مناسبی وجود داشته باشد. اگر این کشتی سنگین باشد، لنگر آن نیز باید قوی و محکم باشد.

هوش مصنوعی: دعای موفقیت تو را خواستم از قبل، اما به خاطر ترس از ناراحتی و ملالت، نتوانستم به زبان آورم.