هوش مصنوعی: بگویم و نکند که در ایمان تو شکی ایجاد شود، تویی که در تمام دنیا هیچ شبیه و مشابهی نداری.

هوش مصنوعی: کدام جایگاه در اندیشه‌ی تطابق و نسبت وجود دارد که در مراحل بالاتر، برتری از تو داشته باشد؟

هوش مصنوعی: زمانی فراخواهد رسید که زیبایی چهره‌ات از زیر تارهای موی بلند بیرون خواهد آمد و سکوتی پر از پریشان حالی را به دوش خواهد کشید.

هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی به خاطر خاطره زیبای تو، به همه جا خبر داده است که زیبایی و جذبه‌ات همه را مجذوب خود کرده است.

هوش مصنوعی: در اینجا، وجود تو محدود به قید و بندهای جسم است، اما روح به چه کار به این جزئیات مشغول است در عمق این بدن مادی؟

هوش مصنوعی: مزیت تو نسبت به اجسام هفت گانه مانند مزیت آن‌ها در مقایسه با سه ضرورت وجود انسان است.

هوش مصنوعی: از شدت خشم تو، دشمنان چشمانشان به رنگ قرمز درمی‌آید و گرما و شدت آن خشم، مانند تیرهایی از لعل (گوشواره‌های قرمز) به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: فرمان تو مانند تازیانه‌ای نیرومند بر این زمین و آسمان می‌چرخد و تاثیرش در همه جا مشهود است.

هوش مصنوعی: وقتی نیکویی و بخشش تو مانند بارش باران است، آسمان هم به خاطر آن، لباس بارانی به تن می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر در آن زمین مرده‌ای باشند، هر زمانی که تو بر آن قدم بگذاری، دوباره زنده می‌شوند.

هوش مصنوعی: اگر الطاف تو ادامه پیدا نکند، بعد از این کسی در دنیا نخواهد توانست مانند تو را پیدا کند.

هوش مصنوعی: نه زیبایی کسی به اندازه زلف معشوق است و نه سنگینی می کسی به اندازه می با ارزش.

هوش مصنوعی: محور اصلی کعبه و محور شرف و بزرگی تو هستی که در مقایسه با دیگر برجستگی‌ها، بسیار برجسته‌تر و ارجمندتری.

هوش مصنوعی: اگرچه خورشید همیشه در حال گردش است، اما این دلیل نمی‌شود که تو از کسی روی برگردانی.

هوش مصنوعی: من در مورد ویژگی‌های خوب تو صحبت نمی‌کنم، چون هر چه بخواهم بگویم، بسیار بیش از آن است که بتوانم بگویم.

هوش مصنوعی: اگر گوش سپاری تو باعث شود که مقام و منزلت این بنده بالا برود، مانند مهمانی در سفره عیسی (ع)، ماندگار خواهد بود.

هوش مصنوعی: از کلمات صحیح و درست، مفاهیم زنده و باطنی را بیرون می‌آورم، مانند مرغ بریانی که در بهشت زنده است.

هوش مصنوعی: عجیب است که دل تو به سوی احوال خوب و خوش نمی‌نگرد، در حالی که دنیا به سمت نابودی و خرابی رو کرده است.

هوش مصنوعی: اگر چه کار تو همیشه بخشیدن است، اما شایسته است که من از روزگار و شرایط خود بگریزم و چیزی به تو بدهم.

هوش مصنوعی: جز با لطف و حمایت تو، چگونه می‌توانم در میان امواج طوفانی جان سالم به در ببرم؟

هوش مصنوعی: هرچند که من همیشه با صدای بلند تو را صدا می‌زنم، تو به طور مداوم مرا از خود دور می‌کنی، گویی مثل قهری که از دل با آن مواجه می‌شوم.

هوش مصنوعی: غرورم باعث شده تا خود را از آنچه شایسته‌ام باشد، دور ببینم و در عین حال خود را در جایگاهی می‌بینم که در کاخ تو شایسته‌ی خدمتگذاری هستم.

هوش مصنوعی: محبت و توجه تو به من به قدری کم است که اگر بخواهی، نمی‌توانی مرا از مقام و جایگاه خودم در آسمان‌ها دور کنی.

هوش مصنوعی: تو از من بی‌خبر هستی و من هم از تو مستقل هستم، اما با این حال من تنها یک ذره هستم و تو همانند آفتاب درخشان هستی.

هوش مصنوعی: به دلایل اقتصادی و نیازهای زندگی، نگذار که ذهنم به خاطر مشکلات و سردرگمی‌ها پراکنده و آشفته شود.

هوش مصنوعی: خاطره‌ام مانند ابری است که مرواریدهایش را باران می‌کند و باعث تازگی باغ‌های بهشتی می‌شود.

هوش مصنوعی: ابرهای پراکنده وقتی که باد می‌وزد، حرکت می‌کنند و زمانی که جمع می‌شوند، به زیبایی و شکوه خاصی دست پیدا می‌کنند و جواهرات آسمانی را به زمین می‌افشانند.

هوش مصنوعی: همان‌طور که جان مقدس به لطف تو زنده است، روح حیوان نیز با نان و گوشت زنده می‌ماند.

هوش مصنوعی: بسیاری بار به خاطر لطف و کرم تو، حاضر شده‌ام که به خاطر فقر و نیازم، کمکم کنی.

هوش مصنوعی: عمری سپری شده و من هیچ نشانه‌ای از آن نمی‌بینم که مرا از تنگنای نیاز و وابستگی به دیگران رهایی بخشد.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان می‌شود که اگر مشکل و گره‌ای در کار من پیش بیاید، این به دلیل نحس بودن تقدیر من است، نه اینکه تو فکری برای حل آن نداری یا به توانایی‌ات نمی‌رسی.

هوش مصنوعی: من از خداوند پناه می‌برم و می‌ترسم که اگر از اندازه فراتر رود، آن را به کارهایی بکشاند که ناشی از خیال‌های شیطانی است.

هوش مصنوعی: هیچ کس نمی‌داند که سرنوشت برای من چه کارهایی را غیرممکن کرده است؛ ولی اگر کسی فکر کند که تو از تصمیم خود منصرف شده‌ای، در اشتباه است.

هوش مصنوعی: من بیشتر از این، درخواستی ندارم، هرچند تمام سرم تا بالای قفایم به درخواست می‌رسد.

هوش مصنوعی: آیا می‌توان به لطف و عنایت کسی که در شرایط کمبود آب و امکانات زندگی می‌کند، هنر و خلاقیت را به نمایش گذاشت؟ در این زمانه، من از بی‌نانی‌ام سخن می‌گویم.

هوش مصنوعی: به خاطر شدت ناراحتی و غم‌های درونم، سخنانم به گونه‌ای می‌درخشند که مانند جواهرات زینت بخشند.

هوش مصنوعی: خارج از این که دیوانی به خاطر کارهای ناپسندش تاریک و سیاه شده، نتیجه عمر من از ستایش کردن چه بوده است؟

هوش مصنوعی: به دور من بگردید تا آن کسانی که به شعر و ادبیات زینت و زیبایی و ارزش‌های بسیار دست یافته‌اند، به من نرسند.

هوش مصنوعی: من خود را با دیگر شاعران مقایسه می‌کنم و می‌بینم که فقط من هستم که از زحمت و سختی، در برخورد با نعمت و راحتی، دور مانده‌ام.

هوش مصنوعی: در زندگی نه همه چیز به راحتی پیش می‌رود و نه همیشه غم و مشکل وجود دارد. تجربیات تلخ و شیرین هر دو بخشی از مقدرات ما هستند و گاهی باید با سختی‌ها کنار بیاییم و از آرامش هم لذت ببریم.

هوش مصنوعی: اگر به خلوص و زیبایی هنر توجه نشود، هرگز نمی‌توان به موفقیت و درخشانی دست یافت.

هوش مصنوعی: من از ستایش تو اشعاری می‌سرایم، هرچند که تعریف و تمجید تو از نظر شرع درست است و نه فقط از منظر دنیوی.

هوش مصنوعی: اگر من اهل خراسان بودم، افسوس و حسرت می‌خورد که با این زیبایی کلمات و عمق معانی، نتوانستم این احساسات را به نحو احسن ابراز کنم.

هوش مصنوعی: اگر شعر زیبا و پسندیده‌ای وجود داشته باشد، ممکن است به من افتخار کند. اما عراق نیز به خود می‌بالد، تو خود بهتر می‌دانی.

هوش مصنوعی: اگر كسی با زبانش به من آسيب بزند و من برنجيم، آتش وجودم مانند شمع خواهد بود و جز سوختن، راه دیگری نخواهم داشت حتی اگر آب بر من بریزند.

هوش مصنوعی: دختران فکر من بدون سرپرست و رسم و آیین، با بی‌خیالی به دنبال خودشان می‌برند و این موضوع به خاطر نام مسلمانی‌ام است.

هوش مصنوعی: هیچ‌یک از زینت‌های هفتگانه به زیبایی و تزیین نمی‌رسد، چون حال من در اثر ناراحتی و پریشانی به هم ریخته است.

هوش مصنوعی: هیچ‌یک از زیبایی‌های هفتگانه در خود زیبایی ندارد، چون حال من مانند بنده‌ای است که از پریشانی و در هم ریختگی درهم شده است.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به حالتی اشاره می‌کند که فردی بدون هیچگونه شرم و ترس از قضاوت دیگران یا عواقب الهی، کار ناپسندی انجام می‌دهد. او به راحتی و بدون واهمه از نگاه مردم یا حساب الهی، به اعمال خود ادامه می‌دهد، و این نشان‌دهنده نوعی بی‌اعتنایی به ارزش‌ها و موازین اخلاقی است.

هوش مصنوعی: من از حسادت، خون جگرم به جوش آمده است، چون هنگامی که او را در آن حال دیدم، دلم به خاطر بی‌نظمی‌اش شکست.

هوش مصنوعی: با گریزی به شعر، شاعر به این موضوع اشاره می‌کند که می‌خواهد با دقت و تأمل، زیبایی‌های کلام و معانی نهفته در آن را بشوید و روشن کند. او می‌خواهد ابهام و تیرگی‌های موجود در الفاظ و معانی را برطرف کند تا زیبایی و روشنی آن‌ها نمایان شود.

هوش مصنوعی: درست مانند اینکه من به زیبایی و شکوه تو مدح و ستایش را آراسته‌ام، به گونه‌ای که شایسته است برای تو همانند خواب و آرامش در کنارش قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: قد و قامت او به قدری زیبا و موزون است که در مقابلش درختان سرو باغ‌ها به حالت سجده درمی‌آیند.

هوش مصنوعی: از لطافت چهره او، به قدری نور و روشنی ساطع است که گل‌های لاله را به رنگ زیبای خود در می‌آورد.

هوش مصنوعی: هنوز احساس امنیت نمی‌کنم؛ مگر اینکه با پوشاندن دامن عبا، از نگاه‌های نامناسب محافظت شوم.

هوش مصنوعی: اگرچه شعر همان شعر است، اما او با نابخردی خود می‌تواند سخن زیبا را خراب کند.

هوش مصنوعی: جز به واسطه‌ی معجزات، هیچ‌گاه عصای موسی توانایی مقابله با ثعبان را نداشت.

هوش مصنوعی: سخن خود گواهی است بر خود، من ادعایی نمی‌کنم چون این کار برای اهل هنر مناسب نیست که به خود فخر بفروشند یا به لاف و گزاف بگویند.

هوش مصنوعی: اگر فردی که سخن را می‌شناسد در دنیای امروز وجود نداشته باشد، باید به سراغ سخنانی برود که دیگران خوانده‌اند، چرا که آن‌ها تجربه‌ای متفاوت دارند.

هوش مصنوعی: نه هر کس که سخن می‌گوید، لزوماً دانشمند است. من این را به صراحت بیان می‌کنم، نه به طور پنهانی.

هوش مصنوعی: پرندگان شیرین‌زبان هم سخن می‌گویند، اما از طوطیان واقعی نمی‌توان کسی را به عنوان دانای سخن نام برد.

هوش مصنوعی: اگر هیچ دستی به کمک و نیکی به کسی نرسد، چه فایده دارد اگر تو با سر به تحسین و تمجید حرکت کنی؟

هوش مصنوعی: هدف من از خدمت به تو، دستیابی به خوشبختی ابدی است که خود می‌توان آن را با استفاده از نعمت‌های دنیوی به دست آورد.

هوش مصنوعی: پرنده سپید به خاطر خدمت به پادشاهان در زحمت و سختی است، زیرا به آسانی نمی‌تواند نیازهای خود را برآورده کند.

هوش مصنوعی: اما باید از ننگ نافرمانی و بی‌احترامی دوری کرد تا به شرف و نام نیک دست یافت.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس درباره‌ی این درازا سخنی نگفته، اما تو سخنان مردمان زندانی را شنیده‌ای.

هوش مصنوعی: همیشه تلاش کن که از دانش و حکمت بیاموزی، زیرا آگاهی و علم مانند غذایی برای روح انسان عمل می‌کند و می‌تواند به رشد و ترقی فرد کمک کند.

هوش مصنوعی: خوشبختی و آرزوهای تو مانند گل‌های زیبایی در باغی شکفته شده است که از نفس مهربانی خداوند جان گرفته‌اند.