هوش مصنوعی: ای عشق، به خاطر تو مملکت و ملت دوباره زنده و شاداب شده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی که عادل، نماینده دین و اصول اخلاقی است، نشان می‌دهد که قدرت و موفقیت تو در زندگی، از هر چیز غیرمستقیم و گذرا جداست.

هوش مصنوعی: از کتاب لطفت، گلی برای من برگزیده شده و از لباس دشمنی‌ات، شب تیره‌ای به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: نه مثل صبر تو کم‌گفته‌ای و نه مانند generosity تو از بخشش دریغ کرده‌ای.

هوش مصنوعی: باد وقتی به کمک کسی نیاید، صبحگاهی در باغ گل‌ها نشاط نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: ابر نمی‌تواند بدون اجازه به قله‌های کوه برود و بر آنجا بنشیند.

هوش مصنوعی: با دستان تو، لطفی بر درِ بخل می‌زنی، مانند اینکه با نوک قلمت، زهر را به آن می‌نویسی.

هوش مصنوعی: ای کسی که در زمان رهبری‌ات هیچ چیز جز دنیا وجود ندارد، خیانتکاری.

هوش مصنوعی: اگر کسی در دنیای دین زاد و رشد کرده باشد، دیگر جایی برای خشونت و خونریزی ندارد.

هوش مصنوعی: اگر تو را صاحب کمال و شایستگی بدانم، عقل اجازه نمی‌دهد که در این مورد شک و تردید کنم.

هوش مصنوعی: اگر آصف ثانی را به عنوان مثال بیاورم، هیچ دلیلی برای طلب بخشش وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تمام نظام هستی در گذر زمان به توافق می‌رسد، وقتی که تو نشانه‌های خوبی از خود به جا می‌گذاری.

هوش مصنوعی: بیدها به خاطر نامی که دارند، لرزان هستند.

هوش مصنوعی: مبادا که در این حال که دنیا به زیبایی تو شکل گرفته، مشروب و می مستی به خرابکاری بپردازد.

هوش مصنوعی: در بین هنر و فقر، سرنوشتی که به تو داده شده، همچون دیواری از طلا است.

هوش مصنوعی: بدون کمک، چهره‌ی زیبای تو همچون گلی از زمین نمی‌روید.

هوش مصنوعی: شکر و قدردانی از بخشش و دانش، نیاز به کلام ندارد و خودشان را به خوبی نشان می‌دهند.

هوش مصنوعی: هر جا که قلمت به کار می‌افتد، عقل مانند طوطی با شیرینی کلامش برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: فقط نوک قلم تو می‌تواند بگوید که شیرینی کلام زبانی سمی را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: صبح در ستایش تو جان تازه‌ای می‌گیرد، زیرا مانند من هیچ‌کس دیگری نیست که به جز اینکار توجهی داشته باشد.

هوش مصنوعی: به خاطر این موضوع، زمان به گونه‌ای پیش می‌رود که هر لحظه از خورشید، قدر یک دینار در اختیار ما قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: ای هنرمندان، کجایید! بیایید و نشان دهید که چقدر سریع و تیز هستید، چون در اینجا خبری از بازار و داد و ستد نیست.

هوش مصنوعی: ای کسی که از میان مردم آمده‌ای، همچون تاجی بر سر، یک بار نگاهت را به ما بینداز.

هوش مصنوعی: هر جا که باشی، باید مردم‌داری را در نظر داشته باشی، چون مانند چشم که هر جا باشد، همیشه در دسترس است.

هوش مصنوعی: کار هنرمندان به قدری سخت و نیازمند همکاری است که هیچگاه نمی‌توانند به تنهایی و بدون حمایت دیگران به موفقیت برسند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس به کسی اهمیت نمی‌دهد و در واقع هر کسی به نوعی به خود مشغول است، مانند بوتیمار که به خود می‌پردازد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که باید دربارهٔ شخصیت و رفتار خاص یک گروه سؤال کنیم؛ اگر در برابر آن‌ها مقاومت و مبارزه‌ای صورت گیرد، چه تاثیری خواهد داشت؟

هوش مصنوعی: در این زمان که بخشندگی و مهربانی کم شده است، از نام نیک باید انباری بسازیم.

هوش مصنوعی: نام نیک و خوبی را با کمترین قیمت می‌فروشند، بنابراین از آن با قیمت زیاد خرید کن.

هوش مصنوعی: می‌دانید که در این دنیا، حتی در کارهای بی‌قید و شرط هم ممکن است از کسی بدی ببینید و درستی را فراموش کنید.

هوش مصنوعی: هر جا که سخن شکرین و دلنشینی به میان می‌آید، باید بدانیم که پشت آن نوعی تلاشی و زحمت وجود دارد که مانند نیشکر به دقت و صبر تولید می‌شود.

هوش مصنوعی: مثل کوه، هر کسی که سنگین و ناهموار است، دوباره با تیغ و کمر مواجه می‌شود.

هوش مصنوعی: شما بارها گفته‌اید که در دل ما حق و احساسی نسبت به شما وجود دارد که باید ادای آن را بکنیم.

هوش مصنوعی: ای آقا، اکنون لطفاً بده تا به خاطر درخواست‌های مکرر، از این موضوع خلاص شوم.

هوش مصنوعی: مدت هفت سال است که به طور مداوم در حال انجام این کار هستم، به طوری که هر بار یادآوری می‌شود.

هوش مصنوعی: غم این است که وقتی در بند و زنجیر هستم، به اندازه‌ای که دست‌هایم به هم بسته شده، احساس محدودیت می‌کنم.

هوش مصنوعی: باشد که مدت عمر تو به اندازه‌ای طولانی باشد که حتی ابد نیز از آن معشوقه تو باشد.