هوش مصنوعی: ای نسیم ملایم و خوشبو، مانند عطر عنبر هستی و با نیکویی‌ات جان آدمی را تازه و سرزنده می‌کنی.

هوش مصنوعی: چنان‌که تو مانند یک گوهر باارزش هستی، سر و وضع تو به گونه‌ای است که همگان به تو توجه می‌کنند.

هوش مصنوعی: نگاه تو باعث خوشبختی من است و سایه محبت تو از من دور نمی‌شود.

هوش مصنوعی: تا وقتی که سربازان با تیغ‌های خود به جان کوه بیفتند و آن را بشکافند، دل‌های سنگی و سختی را هم می‌توان شکست.

هوش مصنوعی: دل ما به خاطر جدایی تو در آتش سوخت، همان‌طور که آهن و سنگ می‌توانند آتش بیفروزند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که این وضعیت به گونه‌ای است که قبل از این، کسی برای نظم و ترتیب این موضوع صحبت کرده است.

هوش مصنوعی: عجب! شگفت‌انگیز است که آن کسی که تو را دید، نتوانست خود را رها کند.

هوش مصنوعی: تیغ اراده تو نیازی به تکیه بر هیچ چیز ندارد، چون خود به تنهایی می‌تواند موانع را از سر راه بردارد.

هوش مصنوعی: اگر باد کاه و خاشاک را به راحتی جابه‌جا کند، به خاطر قدرت و طبیعت خود است. پس تو هم اگر برای رسیدن به مقصدی بزرگ و مهم تلاش کنی، باید با همان قدرت و اراده جلو بروی.

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی چه دلیلی وجود دارد که ترس تو به قدری بزرگ است که حتی کوه هم تحت تأثیر آن قرار نگرفته است؟

هوش مصنوعی: وقتی که ستاره‌های خوب تو را دیدند، شروع کردند به کمک کردن و حمایت از تو.

هوش مصنوعی: از تو انتظار می‌رود که از صبر و بردباری‌ات بهره ببری تا خشم و غضبت تو را به عمل وادار نکند.

هوش مصنوعی: سنگ صبوری تو از روی جنسیت و داستان‌ها خواست تا مثل کوهی ثابت و پابرجا بمانی.

هوش مصنوعی: نزدیک ناراحتی‌ات شفاعت‌کننده‌ای آمد و گفت: "این برکه به خاطر دل من ببخش."

هوش مصنوعی: قطعه‌ای از سنگ چگونه می‌تواند در برابر عظمت و قدرت جهانی که بر آن سایه افکنده، مقاومتی از خود نشان دهد؟

هوش مصنوعی: چند روزی از خواب و بی‌خیالی دست بردار و به خود استراحت بده.

هوش مصنوعی: اگر به این سخن که از تو می‌گویم، اعتقاد نداری، پس تندباد خشم تو را در پیش بگیر.

هوش مصنوعی: بگو: برو و شمشیر او را بگیر، بگو: برو و زره‌اش را از او بگیر.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که شخصی آن‌قدر محکم و استوار در کمر خود ایستاده که اگر یک لحظه از جایش حرکت کند، از پایه‌اش کنده خواهد شد. به نوعی، بر پایداری و استقامت او تأکید دارد.

هوش مصنوعی: قدرت خشم تو به اندازه‌ای است که کوه‌ها هم نمی‌توانند در برابر آن دوام بیاورند. حتی اگر چه آسمان بر سر کوه سایه افکنده باشد.

هوش مصنوعی: اگر تو اندیشه‌ی درست و عقل صحیحی داشته باشی، سختی‌ها و مشکلات را می‌توانی کنار بزنی و از سر راه برداری.

هوش مصنوعی: اگرچه توانایی پاسخگویی دارد، اما اگر به او سوالی بپرسی، ممکن است حرفش بند بیفتد و زبانش قفل شود.

هوش مصنوعی: اگر تیغ به او بزنی، خون از رگ‌هایش مثل لعل (جواهر قرمز) جاری خواهد شد، این نشان‌دهنده‌ی زیبایی و ارزش بسیار اوست.

هوش مصنوعی: وقتی که بر روی زن فریاد بزنی، ببین که چگونه به خاطر ترس و هیبت تو دلش به تپش می‌افتد.

هوش مصنوعی: هرچند که آن طرفه‌ی دلبر، همچون لعل زیبا و دلنشین به نظر می‌رسد، ولی در حال حاضر به آن تعلقی ندارم و تنها در حال انتظار و آرزو هستم.

هوش مصنوعی: آنکه نتواند آب بر دلش بریزد، باید تا زمان مردن در غم و درد زندگی کند.

هوش مصنوعی: بدون دلیل حمله کردن و با دلِ سنگین، در حالی که نمی‌توانی سخن بگویی و فقط به خود فخر می‌فروشی.

هوش مصنوعی: شخصی که چون شتر سر خود را بلند می‌کند، هر لحظه با صداهای ناشی از وزش باد مواجه می‌شود.

هوش مصنوعی: چند وقت دیگر این چادر بر روی کوه نعمان دایر خواهد بود، در حالی که این کار تنها برای رضای خدا انجام می‌شود؟

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که در برابر محبت و عشقی که وجود دارد، می‌توان خویشتن را به خوبی نشان داد و چهره‌ای زیبا و دلنشین به دیگران ارائه کرد. همچنین اشاره به این دارد که در مواقعی که عشق و محبت افراد را تحت تأثیر قرار می‌دهد، می‌توانند با دلی شاد و روحیه‌ای سرزنده، خود را به نمایش بگذارند.

هوش مصنوعی: برای دستیابی به موفقیت و اهداف بزرگ، باید از تلاش و اراده خود بهره‌برداری کنی و در برابر چالش‌ها ایستادگی کنی، و همچنین هرگز به یاد آوردن چیزهایی که نمی‌توانی تغییرشان دهی، خود را محدود نکن.

هوش مصنوعی: طبع موزون و متعادل تو باید از قوت و سنگینی‌های زندگی چه طور تحمل کند، وای بر حالش.

هوش مصنوعی: روزهای ما بدون دیدن روی تو تاریک و شب مانند است، ای آفتاب! برفراز کوه بیا و به ما نور بیاور.

هوش مصنوعی: تو جان منی و از این به بعد همواره با تو پیوند دارم، تا همیشه و برای همیشه به این پیوند وفادار می‌مانم.