هوش مصنوعی: ای جلال تو، باعث شده‌ای که زبان‌ها از بیان ویژگی‌های تو ناتوان شوند و عظمت وجود تو، یقین را به شک و تردید انداخته است.

هوش مصنوعی: عقل تلاش کرده تا هنر را درک کند، اما زبانش به بیان وصف تو بند شده و خاموش است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که حس، خیال و عقل بزرگ تو آن را ارائه می‌دهند، تو بر آن استدلالی قاطع کرده و آن را نادرست می‌دانی.

هوش مصنوعی: فضیلت تو یک ناز و کرشمه‌ای کرده که باعث شده در دل انسان‌ها هیاهویی ایجاد شود و گروهی از خاکیان (آدمیان) تحت تأثیر آن قرار بگیرند.

هوش مصنوعی: حجاب بزرگ و عظمت تو باعث شده است که دل‌های مشتاقانت در هر زمانی شوق و هیجانی در جهان ایجاد کنند.

هوش مصنوعی: با وجود بی نیازی کامل، زیبایی و لطف تو دائماً در دل‌ها تأثیر می‌گذارد و مانند ریسمانی به جان‌ها وصل می‌شود.

هوش مصنوعی: قدرت تو در خلقت، به گونه‌ای است که برای درک ناقص ما انسان‌ها، صدایی از "کن فیکن" به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: دنیا چیست جز تکه‌ای از خاک و علف؟ تنها مقداری از نعمت‌های تو مثل امواج دریا به ساحل رسیده است.

هوش مصنوعی: در نبرد با عمق فهم و دانش خود، به عقل اجازه بده تا به دنبال راهی برای غلبه بر مشکلات برود، حتی اگر ابزارهایش ضعیف یا آسیب دیده باشند.

هوش مصنوعی: هرچند که نام تو بسیار شناخته شده است، اما نشانی از تو نیست. از آن عقل و خرد، نام تو در دل‌ها نفوذ کرده و آثار و نشانه‌هایی از تو باقی گذاشته است.

هوش مصنوعی: در هر صبح زود، آه‌های سرد عاشقان مانند شعله‌های آتش در آسمان روشن می‌شود.

هوش مصنوعی: در درگاه تو، آسمان‌ها به احترام ایستاده‌اند و ستاره‌ها نیز در صف ایستاده‌اند تا خود را در میان تو نشان دهند.

هوش مصنوعی: در دبیرستان، دانش بی‌پایان به گونه‌ای است که عقل پیر و با تجربه نیز مانند کودکان از سینه‌ی مادر یادگیری را فراموش کرده و به نزدیکی علم و یادگیری می‌رسد.

هوش مصنوعی: در مهمانی فیض و نعمت تو، امتیازی وجود ندارد؛ دروازه به روی همه گشوده است و سفره‌ای گسترده شده است.

هوش مصنوعی: سفرکنندگان راه تو، از شکست‌ها و ناکامی‌های خود بهره می‌برند، حتی اگر دنیا خواسته‌های زیادی را جلوی آنها قرار دهد.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم جانم را به تو تقدیم کنم ای کسی که در دل من جای داری؟ هزاران جان و دل دیگر را بی‌دریغ فدای تو کرده‌ام.

هوش مصنوعی: دردمندان در شرایط سخت و بیابان غم، به یاد تو هستند و مرغ شوقی که از عشق تو بی‌تاب شده، تنها استخوانی از خود به جا گذاشته است.

هوش مصنوعی: برای زینت بخشیدن به روح، دست محبوب دل‌ها، لباس رنجی را بر قامت جان تو افکنده است.

هوش مصنوعی: هر که درباره تو به زبان می‌آید، عزت و مقام تو را چون شمعی می‌سوزاند و به نورش می‌افزاید.

هوش مصنوعی: آفرینش انسان به لطف و هنر الهی صورت گرفته است، اما به سبب عصبانیت، او را به زمین و خاک انداختند.

هوش مصنوعی: شکوه زیبایی مفید است و با حکمت، هر اهل بی‌خود را از ضرر دور می‌کند.

هوش مصنوعی: دست مهربان تو، انسان را که در خاک و گناه غوطه‌ور بود، از آن وضعیت نجات داد و او را در کنار امکانات و نعمت‌های مکه و طایف قرار داد.

هوش مصنوعی: هر ساعت به خاطر آرزوی نزدیکی به تو، دنیای پریشان و سرگردان را از خانه و کاشانه‌اش دور کرده‌ام.

هوش مصنوعی: هر کجا که بخواهی و یاد خدا به زبان بیاوری، مانند حلقه‌ای است که جبرئیل از درخت سدر به زمین انداخته است.

هوش مصنوعی: در دو جهان، جایی برای او باقی نمانده است، هر کس که با خشم تو روبه‌رو شده و از درگاه تو دور شده، در گوشه‌ای بی‌نوا مانده است.