هوش مصنوعی: پایه و اساس سلطنت خدایان زمین در جایی عالی و با شکوه قرار دارد.

هوش مصنوعی: اتابک عادل، که از خانواده سلغریان است و خوشبختی و پیروزی در زندگی را تجربه کرده، مانند شاهی است که بر زمین حکومت می‌کند و در عالم پهناور وجود، منزلت و جایگاهی والا دارد.

هوش مصنوعی: مظفرالدین بوبکرسعد بن زنگی، فردی است که بر سرزمین کیان حکمرانی می‌کند و پشتوانه ملت و دین است.

هوش مصنوعی: از زمان‌های قدیم تا زمانی که سرنوشت نهایی فرا نرسیده، کشور در آن طرف به این شیوه اداره می‌شد.

هوش مصنوعی: نه گرگ به صدا کردن گرگ‌ها تمایل دارد و نه میش از شیر درنده می‌ترسد، یعنی در شرایطی که هر موجودی در جای خود طبیعی و معقول عمل می‌کند و هیچ‌کدام از آن‌ها نباید به یکدیگر آسیب برسانند.

هوش مصنوعی: به گونه‌ای که عدالت در این مسیر برقرار شده است که حتی پرنده‌ای همچون شاهین هم به سوی کبوتر تمایل پیدا نمی‌کند.

هوش مصنوعی: مبادا صدای دمیدن در صور، این حکومت را به لرزه بیندازد، چرا که در این مکان به خوبی مستقر شده و جایگاهش را یافته است.

هوش مصنوعی: خوشا به حال تیرت که پادشاهی را آرام می‌کند و زیبایی عدالتت موجب زینت بخشیدن به شرع می‌شود.

هوش مصنوعی: نور فکر و اندیشه تو مانند سایه‌ای بر روی چمن افتاده است و درختان هیچ شکوفه‌ای ندارند جز شکوفه‌های پروین.

هوش مصنوعی: وقتی انگشتر زیبایت به خاطر خمیده شدنش از تو دور می‌شود، مانند نوری که از دستت می‌افتد و به زمین می‌افتد.

هوش مصنوعی: زمانی که نیزه‌ات به شدت در کار می‌آید و از دستانت رها می‌شود، به یکباره موانع مستحکم را می‌شکند.

هوش مصنوعی: فقر نمی‌تواند مانند ابر سایه بیفکند، زیرا قدرت و عظمتش به اندازه‌ای نیست که بتواند همچون آسمان، هیچ چیز زیر خود را بپوشاند. در مقابل، نوزری که مانند برق سریع و پرتوان است، از کمین بیرون می‌جهد و نشان از قدرت و توانمندی دارد.

هوش مصنوعی: وقتی چشمان تو به حالت خسته و نگران می‌شود، من به یاد ابرهای تیرگی می‌افتم که لشکری از غم را به همراه دارند.

هوش مصنوعی: از تو، مانند زخم چنگی که بر دل می‌زند، دردی به جانم می‌رسد و از سینه‌ام ناله‌هایی پر از غم برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: تشنگان مرگ به سراغ آب تیز تو می‌آیند در جایی که آتش کینه به شدت شعله‌ور است.

هوش مصنوعی: به دلیل قدرت و شدت تیغ تو، جان دشمن به شدت ترسیده و به طرز عجیبی از مواجهه با تو وحشت دارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که زبانش را برای ستایش و تعریف از پادشاه به کار گیرد، همانند قلمی می‌شود که با رنگ مشکی خوشبو نوشته می‌شود.

هوش مصنوعی: بخششت مانند بادی است که در دریا وجود دارد، هرچند که قبلاً از این دریا، لؤلؤ و گوهرهای گرانبها یافت می‌شد.

هوش مصنوعی: از دست بخشندگی تو، اکنون بر دل من باقی مانده، در حالی که لب من خشک شده است. چگونه یک انسان ناتوان می‌تواند از تو چیزی بخواهد؟

هوش مصنوعی: شاخ و برگ‌های زیبا و شاداب، به کار خود ادامه می‌دهند و کنار می‌مانند، در حالی که دلی شکسته و زخمی در درون خود دارند.

هوش مصنوعی: او تمام عزیزانش را از دست داده و هر چیزی که از آنها باقی مانده بود را به باد سپرد.

هوش مصنوعی: چه کسی می‌تواند به لطف تو و بزرگواری‌ات پاسخگو باشد؟ کسی که به خاطر ناتوانی‌اش به زانو در آمده و زیر پای تو قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: سخاوت تو چه تاثیری بر دل سنگین او خواهد داشت؟ چه چیزی از این خاک برخواهد خواست، وقتی که راه‌نشینان به آن می‌رسند؟

هوش مصنوعی: در این بیت اشاره به این است که اگر بخواهیم در مورد عمق دریا و ویژگی‌های آن صحبت کنیم، باید از جزئیات کم کنیم و به جای آن بر روی اصل و ماهیت موضوع تمرکز کنیم. به عبارتی، به جای غرق شدن در جزئیات، بهتر است به کلیت و جوهر موضوع بپردازیم.

هوش مصنوعی: ای پناه جهان! آن که روح قدس را به زبان تیغ تو تعلیم داد، تویی.

هوش مصنوعی: به مانند تار و پود زندگی‌ات، پای خویش را بر زمین می‌گذاری و به احترام کسی که به تو توانایی و اقتدار داده است، به او سجده می‌کنی.

هوش مصنوعی: از سمت چپ، انگشتری زیبا بر دست آیا آن زن بختی خوش نصیب است که در سمت راستش پادشاهی دارد؟

هوش مصنوعی: اگر خنجرت در راستای عدالت کمک نکند، پس قدرت تو می‌تواند باعث آرامش در میان فتنه‌ها شود.

هوش مصنوعی: کلاه را از سر کسی می‌گیرند و او را غافل می‌کنند، سپس او را به زور از جای خود بیرون می‌کنند و اموالش را هم می‌دزدند.

هوش مصنوعی: صدای عدالت به گوش مردم اصفهان رسید و چرخ روزگار تحت تأثیر این صدا به نغمه‌ای پرطنین در آمد.

هوش مصنوعی: عروس ذوق و احساس مرا با ستایش از شاه فایح، همه چیزش از عطر و خوشبویی مانند زعفران و مشک است، مفرش و بالش پر از زیبایی و خوشبوئی است.

هوش مصنوعی: اگر به ثروت و دارایی شاه امیدی نداشتی، حتماً توقع داشتن کابین (مهریه) برایت دور از دسترس نمی‌بود.

هوش مصنوعی: من درخواستی از قدرت‌های بزرگ این دولت دارم و همه‌ی مقامات آن از این موضوع مطلع و به آن اطمینان دارند.

هوش مصنوعی: ستایش تو آن‌قدر در اشعار من جریان دارد که تمام نعمت‌ها و موفقیت‌هایم را مدیون تو می‌دانم.

هوش مصنوعی: همه پادشاهان آرزو دارند که دعاگویان، به‌عنوان نیاکان و خوبان، دلنوشته‌های خود را بر زبان بیاورند و آن‌ها را به فرزندان و نسل‌های آینده منتقل کنند.

هوش مصنوعی: به پای مردی از تو مقام و کرامت این هدیه را فرستاده‌اند که دارای ارزش و اهمیت است.

هوش مصنوعی: به لطف و رحمت آن معشوق نظر کن، زیرا اهل معنا و فهم به خاطر نوازش‌های تو نیازمند و وابسته هستند.

هوش مصنوعی: من دو بندۀ خود را به سوی رهنما فرستاده‌ام؛ یکی از آن‌ها به سرزمین بزرگ و مهم و دیگری به سرزمین خاص و معین.

هوش مصنوعی: یکی به معنای پاک و خالص از عطای روح مقدس، و دیگری به شکل زیبا و نیکو از نسل حورالعین.

هوش مصنوعی: در این شعر به زیبایی و جذابیت دو ویژگی اشاره شده است. یکی از آن‌ها به زلف و خطی اشاره دارد که دل‌ها را به هم می‌زند و حالت آشفته‌ای ایجاد می‌کند. دیگری به چهره‌ای زیبا اشاره دارد که مانند نگارخانه‌ای از زیباترین آثار است و شگفتی‌ها را در خود جای داده است.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به زیبایی و دلنشینی دو حس اشاره می‌کند. او از گوش می‌خواهد که به دنبال معنا باشد و از چشم می‌خواهد که به تماشای صورت زیبایی بپردازد. در واقع، او می‌گوید که گوش باید به جستجوی عمق و معنای پنهان در زیبایی‌ها باشد و چشم باید به تماشای زیبایی‌های ظاهری مشغول شود.

هوش مصنوعی: در بین دو نفر که یکی سرشار از محبت و گشاده‌دلی است، دیگری ممکن است به ظاهر بسته و کم‌حرف باشد، اما در واقع دلش پر از عشق و محبت است. این جمله نشان می‌دهد که ظواهر همیشه باطن افراد را نشان نمی‌دهند و ممکن است انسان‌های بسته‌خورده نیز در درون خود احساسات عمیقی داشته باشند.

هوش مصنوعی: یک نفر مثل نگینی سفید و زیباست، چشمی روشن و دلی شاد دارد، و نفر دیگر سیاه‌پوش است، اما عقل و جانش خیلی شیرین است.

هوش مصنوعی: برای خدمت به ویژه، این سفید را بپذیر و برای راحتی همگانی، آن سیاه را کنار بگذار.

هوش مصنوعی: به اندازه توانایی‌ام، این دل شکسته‌ام را در کنار آن درگاه نگه می‌دارم.

هوش مصنوعی: اگر بر اثر نوازش‌ها و محبت‌های شاه، کسی به مقام و محبوبیتی برسد، این امر در خانه و دیاری که پر از لطف و محبت است، چیز عجیبی نیست.

هوش مصنوعی: به من احسان و kindness خود را بیشتر بده، مانند کسی که از محبت و تحسین دیگران پر شده است.

هوش مصنوعی: هر کجا که سخن بگویی، شمعی روشن می‌شود که صفات تو را می‌سوزاند و به خاطر ناتوانی در بیان، فقط سایه‌ای از تو باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: تنها کاری که برای من صحیح و درست است، دعا کردن است، به ویژه وقتی که روح‌الامین (فرشته وحی) به آن دعا آمین بگوید.

هوش مصنوعی: هزار سال بیشتر از آنچه که معمول است، با لذت و خوشحالی بر تخت سلطنت بنشینی.

هوش مصنوعی: پسر شاه، مانند قهرمانان، بر پشت چرخ‌های قدرتمند آسمان قرار کن، تا تو و خداوند یار و پشتیبان شما باشید.