هوش مصنوعی: من که از دور به چرخ بی‌رحم نگاه می‌کنم و مانند زندانیانی هستم که گرفتار گردش بی‌پایان آن‌اند.

هوش مصنوعی: اگر مانند صبح از خواب بیدار شوم، نفسی عمیق می‌کشم که آتش را در سراسر جهان پخش کنم.

هوش مصنوعی: به معنای این است که نه می‌توانم در سکوت منتظر بمانم و نه جرات دارم برای بیان احساسات و افکارم قدمی بردارم.

هوش مصنوعی: هیچ دستاوردی از وجود من نیست، به همین خاطر از وجود خودم خسته‌ام.

هوش مصنوعی: مانند لاله‌ای که از دل سوزانم می‌روید، اگر پیراهنم را از سنگ و خار بسازند.

هوش مصنوعی: در مورد ناملایمات و سختی‌هایی که تقدیر و سرنوشت برای انسان به ارمغان می‌آورد، صحبت می‌کنم و این سخنانم از تو بسیار شگفت‌انگیز به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: آیا می‌توان با اتحاد شدید ما، آسمان را به فرود آورد که من همان هستم؟

هوش مصنوعی: با تو صحبت کردم که از شکایتی بگویم، ولی تو آن داستان را از دلم گرفتای.

هوش مصنوعی: زمانی که تو به کارهای خود مشغول هستی، من چرا باید به خودم آسیب بزنم یا حرمت خود را نادیده بگیرم؟