هوش مصنوعی: نور چشمانم از دیدن تو بود و دل من پر از محبت و شوق به تو بود.

هوش مصنوعی: من جان و زندگی‌ام را فقط به خاطر تو و برای تو دوست دارم.

هوش مصنوعی: تمام رنج‌ها و سختی‌هایی که در زندگی کشیدم، برای این بود که از رنج و سختی تو جلوگیری کنم.

هوش مصنوعی: واقعا همین طور است که اگرچه مردم به دنیا و موجودات آن اشکال می‌گیرند، من به اندازه‌ای از زیبایی و بزرگی تو برخوردارم که به محضر تو می‌رسم و در رکوع خود، پای خود را در محراب زیبایی تو می‌گذارم.

هوش مصنوعی: در هر شب تا سپیده‌دم، من به شبت فکر کرده‌ام و با دوتا دست به دعا برای تو مشغول بودم.

هوش مصنوعی: هرچند از روزگار وفا ندیدم، اما به وفای تو امید داشتم.

هوش مصنوعی: دل من به شدت درگیر شده است، چون در صورتی که چهره‌ای زیبا و خوشایند تو را می‌داشتم، به تمامی آرزوهایم دست می‌یافتم.

هوش مصنوعی: در نبود تو، گردش زمان به من نشان داد که واقعاً این امیدی که به جای تو داشتم، درست نبود.

هوش مصنوعی: با این دل درد دیده و این روح بی‌تاب، چگونه می‌توانستم دوری و جدایی از دیدارت را تحمل کنم؟

هوش مصنوعی: متاسفانه، من نمی‌توانم از قوانین و اصول فاصله بگیرم. اگرچه من همچنان به یاد تو هستم و دوست دارم در کنارت باشم، اما نمی‌توانم از چهارچوب‌هایی که در آن قرار دارم خارج شوم.

هوش مصنوعی: ای کاش که تمام امیدهایی که به دیدنت داشتم، فقط یک خیال و باد هوا بود.

هوش مصنوعی: به دقت نگاه کن به وضعیت سخت من و به بی‌احساسی‌ام، زیرا با وجود اینکه همچنان از تو حرف می‌زنم، در دل mourning (عزای) تو را دارم.