هوش مصنوعی: شب گذشته در حال خواب بودم که ناگهان بادی از سمت دارالسلام به سمتم آمد و پیامی را برایم آورد.

هوش مصنوعی: ای کسی که چون از ناراحتی دائماً رویت را به دیوار غم کرده‌ای، بدان که زمانی خواهد آمد که از بخت خوب شاد و خوشحال خواهی بود.

هوش مصنوعی: چقدر می‌توانی از شادی و نشاط تنها بنشینی و بی‌خبر از غم باشید؟ چقدر می‌توانی زیر فشار اندوه خم شده و دلسردی را تحمل کنی؟

هوش مصنوعی: اگر در دل خوشی‌ها و لذت‌ها چیزی نداری، برخیز و از طبع افرادی که در این زمینه ناتوانند، قدری اقتباس کن.

هوش مصنوعی: طبق اشاره‌ای که در این بیت وجود دارد، کارهایی مانند یک تله و در هم تنیده به نظر می‌رسند، و این وضعیت باعث شده که همه چیز از نظم و ترتیب خارج شود. در واقع، این تصویر نشان‌دهنده‌ی ارتباطات پیچیده و نامرتب است که به نفع هیچ‌کس نیست و همه چیز را تحت تاثیر قرار داده است.

هوش مصنوعی: دل خود را از غبار آلودگی پاک کن و سپس با چشمی باز به تماشای جهان بنشین؛ زیرا تمام وجود انسان مانند دامی است که باید به خوبی در آن نگریست.

هوش مصنوعی: امروز درهای خوشبختی و موفقیت گشوده شده‌اند، زیرا در کاخ ویژه‌ی سلطان قوانین، مراسم عمومی برگزار شده است.

هوش مصنوعی: خورشید دوباره سر برآورده و برج شرف درخشان شده است. کعبه به عنوان مکان مقدس و محترم در بیت الحرام خوش درخشیده است.

هوش مصنوعی: دل، که در ابتدا تاریک و سنگین بوده، وقتی به تازگی و صفای مانند آب زلال می‌رسد، از این روست که مقام و جایگاه رکن شرع را در کعبه می‌بیند.

هوش مصنوعی: عقل وقتی این خانه را می‌بیند که آسمان همیشه در حال چرخش است، دچار حیرت می‌شود که این کدام خانه است و کدام یک از آن‌ها حقیقت دارد.

هوش مصنوعی: در فضایی که زندگی می‌کنیم، از نزدیکی آن جا احساس خطر می‌کنیم و در عین حال، برپایی سقف بلند به کمک ستون‌هایش، به آن استحکام و پایداری می‌بخشد.

هوش مصنوعی: ماه و ستاره را برای تزئین سقف خانه ساخته‌اند؛ یکی از طلا و دیگری از نقره است.

هوش مصنوعی: شب گذشته، آسمان با هلال زیبا و درخشان خود، مانند قایقی در دل آسمان می‌درخشید و خورشید نیز در طول روز، در درون این زیبایی به تصویر کشیده می‌شد.

هوش مصنوعی: دست رضوان در بهشت، گویی با آب شسته شده است، چرا که به خاطر شرم و عظمت مقامش، نمی‌تواند آن را به آرامی بگذارد.

هوش مصنوعی: صبح با هر نفسی که می‌کشد، به روشنی و زیبایی خود می‌افزاید و به مانند سنگ خارا، درخشش و استحکامی به صحن سرایش می‌بخشد.

هوش مصنوعی: سپیده دم به رنگ سرخ درآمد و آسمان مثل کاسه‌های لاجوردی شد، خورشید و ماه به شکل گوی‌های درخشانی درآمدند و هر یک نقاشی از آسمان خود را به نمایش گذاشتند.

هوش مصنوعی: یکی از ویژگی‌های این مکان این است که همیشه در آن سایه‌ای وجود دارد که مانند تیغی در برابر تابش آفتاب عمل می‌کند و مانع از ورود مردم عادی می‌شود.

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به این نکته اشاره کرده است که خوشی و خشونی (لطف و عنف) شخص محترم (خواجه) بر دوش درویش تأثیر می‌گذارد. او این را به خاطر عشق و ارادت خود به خواجه می‌داند و به این نکته اشاره می‌کند که اگرچه درویش در معرض سختی‌های مختلفی قرار دارد، اما همواره از حال خود راضی است و به عشق خواجه تحمل می‌کند. در واقع، عواطف و احساسات او با محبتی که به خواجه دارد، تحت تأثیر قرار گرفته و باعث می‌شود تا بر سختی‌ها فائق آید.

هوش مصنوعی: ای اجرام آسمانی، بر درگاه تو شادان باش، همچنان که ستاره‌های پروین به خاطر شلوغی گرد هم آمده‌اند.

هوش مصنوعی: خسرو به سیّارگان جواب مثبت داد، زیرا وقتی که ارزش تو در مدار آسمان مشخص شد، با صدای بلند گفت: ای ای غلام.

هوش مصنوعی: حلم و بردباری تو مانند زمین، برای دیگران راحت و دست‌یافتنی است، اما بلندی مقام و ارزش تو همانند آسمان، دشوار و دور از دسترس می‌باشد.

هوش مصنوعی: وقتی که روز و شب را به عنوان پوشش و لباس خود برگزیدی، اکنون حقیقی و واقعی به نظر می‌رسی، حتی اگر به خاطر شکوهمندی‌ات از این موضوع شرمنده باشی.

هوش مصنوعی: آسمان مانند دری است که به گوش و گوشه‌های بندگی تو آویخته شده و از شگفتی و شوق به آن ملتزم شده است.

هوش مصنوعی: جودت، نطفه‌ای را از خود به وجود آورد که مانند دریا بزرگ و پرعمق است، و این نشانه‌ای است از شگفتی‌های طبیعت تو که مایه‌ای برای انبوده‌های زیاد و رحمت‌هاست.

هوش مصنوعی: اگر زخم و جراحتی به خاطر خشم تو بر دل دشمن وارد شده باشد، او هم از تیرهای تند و برنده تو درمان می‌یابد.

هوش مصنوعی: اگر یک لحظه از کار و تلاش خود دست بکشی،‌ زندگی می‌تواند تو را به راحتی فراموش کند و پا بر روی تو بگذارد. برای اینکه در زندگی موفق شوی، باید همیشه هوشیار و فعال باشی.

هوش مصنوعی: اگر تو به صبح نگری، با چهره‌ای زیبا و سرخ که مانند گل می‌درخشد، همراه خواهی بود و از خشم تو، تاریکی شب به زانو درمی‌آید و موهای تیره‌اش رنگ می‌گیرد.

هوش مصنوعی: در این جهان، هماهنگی و هم‌خوانی با تو باعث می‌شود که تضادها و مشکلات حل شوند، اما در غیاب تو، روزگار از نظم و ترتیب خارج می‌شود و به آشفتگی دچار می‌گردد.

هوش مصنوعی: آسمان در صبح با وسایل زیبا و ارزشمندی به زیارت تو می‌آید تا بر در خانه‌ات سلام کند.

هوش مصنوعی: صبح با این معنا می‌آید و نور خورشید، پرده شب را کنار می‌زند. به همین دلیل، از این سوی آسمان، درخشش روشنی نمایان می‌شود و به زمین می‌تابد.

هوش مصنوعی: تیر چرخ با یک حرکت به سمتی پرتاب می‌شود و مانند نجار زبانش را بیرون می‌آورد. آسمان نیز از لذت و شادی به سرفه می‌افتد.

هوش مصنوعی: اگر خواسته‌ای به مقام و جایگاه خود تراز و متعادل نباشی، هرگز نمی‌توانی او را در محضر آسمان‌ها به خوبی نام ببری.

هوش مصنوعی: عقل به خاطر زیبایی کلام تو که همچون شیرینی است، خود را به حالت شکرگزاری نشان می‌دهد و مثل پسته‌ای که با خنده در لب فشرده شده، در برابر تو نرم و لطیف می‌شود.

هوش مصنوعی: دشمنت مانند آتش سرخ به نظر می‌رسد، زیرا بدنش مانند قطره‌های خون در حال ذوب و پژمرده شدن است.

هوش مصنوعی: قدرت خداوند مانند یک چادر بزرگ بر فراز آسمان گسترده شده است و ستاره‌های ثابت در آسمان، مانند میخ‌هایی هستند که این چادر را محکم نگه می‌دارند.

هوش مصنوعی: هر وقت سحر بیدار می‌شوی، بدان که این بیداری نه‌تنها برکت دارد، بلکه از آن نظر که باعث می‌شود به خوبی‌ها و زیبایی‌های زندگی پی ببری، ارزشمند است. اما اگر به نشانه‌های نیکی توجه نکنیم و به مسیری نادرست برویم، ممکن است از آن برکت محروم شویم.

هوش مصنوعی: اگر درباره تو ستایش نکنم، زبانم مانند تیغی به سمت خودم باز خواهد گشت و به من آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توان به ستایش اخلاق تو پرداخت، وقتی که عقل کامل نیز در برابر آن ناتوان است؟ چه کسی می‌تواند با قلم به توصیف آن بپردازد؟

هوش مصنوعی: وقتی ظرف شراب از عشق تو خالی شد، چه کسی می‌تواند کنارت بنشیند؟ چون دور دست‌های آسمان، دل پر از خون من همچون جامی است که از می نوشیده.

هوش مصنوعی: ای پروردگاری که بوی خوش اخلاق تو به اندازه‌ای دل‌انگیز است که آسمان مانند غنچه‌ای از نسیم گل، سر به سوی تو بلند می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که تو در اوج قدرت خود هستی، روزگار، همانند بازاری برای نمایش هنر و مهارت‌های توست. در این دوران، هجرت و سفر تو به نوعی با تاریخ و روزهای با ارزش همراه است.

هوش مصنوعی: مانند میخی که به خاطر سرزنش روزگار در خاک فرو رفته است، اگر در مقابل این سرزنش‌ها وابسته به خداوند نبودی و از عمق وجودت درخواست کمک نمی‌کردی، به این وضعیت دچار نمی‌شدی.

هوش مصنوعی: اگر روزی دودمانت در آتش گرفتار شود، جای نگرانی نیست، چون خانه‌ ات همچون خورشید همیشه روشن و گرم خواهد بود.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی به تصویرگری گردش افلاک و ستارگان می‌پردازد که در دور خانه‌ای مقدس در حال چرخش هستند. همچنین، با اشاره به آستانه آن خانه، نشان می‌دهد که در برابر عظمت و مقام آن، احترام و تعظیم می‌شود و اشیاء به گونه‌ای با محبت و توجه به آن نزدیک می‌شوند.

هوش مصنوعی: اگر زبان تو در خاندان معصومان شعله‌ور شود، به طور حتم زبانت رنگی تیره و مانند قیر خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: در بهشت تو، آتش به راهی رسیده است که دل دشمنان جاه و مقام تو را به طور دائمی می سوزاند.

هوش مصنوعی: بدی و گناه ستاره‌ها از آسمان سقوط نخواهد کرد و ارزش و احترام گوهری که از زمین خارج می‌شود، کاسته نخواهد شد.

هوش مصنوعی: بر در تو زرد و لرزان افتاده‌ام مثل زنهاریان، تا وقتی که خاطر و تو خود را از او دور نکنید.

هوش مصنوعی: شاید اگر آسمان به زمین نزدیک شود، این چرخ ستاره‌ای از افتخار بر این درگاه قدم بگذارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که بر آستان تو یک لحظه بایستد، مانند آتش است که در زیر اطلس زربفت پنهان شده است.

هوش مصنوعی: من که مانند خاک در پیشگاه تو نشسته‌ام و به تو پناه آورده‌ام، چرا از نعمت‌ها و زیبایی‌های تو بی‌بهره‌ام، ای برترین انسان‌ها؟

هوش مصنوعی: بله، روزه به عنوان شرط اعتکاف آمده است. از آن آسمان، نعمتی بر من نازل شده که باعث می‌شود از خسران و محرومیت دور شوم.

هوش مصنوعی: هر شب، زیبایی‌های خاصی از ستارگان و آسمان به وجود می‌آید که می‌تواند به چشم‌های تاریک، روشنی و درخشندگی بخشد.

هوش مصنوعی: ای باد، امید دارم عمرت همیشه در جوانی و خوشبختی بگذرد. و کارت در راستای نظام و قانون، با توجه به قدرت و تدبیر خواجه نظام باشد.

هوش مصنوعی: حال تو همیشه در اوج و حال حسود تو در پستی باقی باشد. این وضعیت تا قیامت ادامه داشته باشد و والسلام.

هوش مصنوعی: امیدوارم که این روز خوشایند و مبارک بر تو بگذرد، که در سال پنج و نمانین، در اولین روز از ماه روزه به وقوع پیوسته است.