هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به زیبایی و شکوه وجود محبوبش اشاره می‌کند. او می‌گوید که مانند تو در دنیا وجود ندارد و هیچ موجودی به اندازه تو خوشبخت و شاداب نیست. این بیان حاکی از تحسین عمیق شاعر نسبت به محبوبش و تمایز او نسبت به سایر افراد در جهان است.

هوش مصنوعی: به خاطر شرم و زیبایی خانه‌ات، ویژگی‌های طبیعی و اصول اولیه به هم ریخته‌اند. برکت بالای سر تو، باعث شده که هفت آسمان به هم بیفتند.

هوش مصنوعی: از سرزنش‌هایی که از تو می‌شنوم، نهال‌های خوشبختی مانند درختان سدره و طوبی از آب حوض تو شرمنده و خجالت‌زده هستند، و آب‌های کوثر و زمزم نیز تحت تأثیر این وضعیت قرار دارند.

هوش مصنوعی: در بالای بنیادت، راز بزرگی نهفته است، همانطور که ثروت قارون زیر سقف ایوان تو قرار دارد و پیوند و ارتباط تو به عیسی مریم اشاره دارد.

هوش مصنوعی: لطف و محبت تو زوایای وجود تو را روشن کرده است. پایه‌های تو به سختی و محکم با قدرتی شبیه به رستم، پهلوان افسانه‌ای، گره خورده‌اند.

هوش مصنوعی: آسمان با زیردستانت گاهی هم‌پایه می‌شود و زحل با نگهبانت، در شب و هنگام سحر همواره با هم هستند.

هوش مصنوعی: جهان پر از آشوب و نزاع است و وضعیت تو مانند کشتی‌ای است که در این طوفان به سلامت حرکت می‌کند. زمین از زخم‌های زیادی پر شده است و تو، مانند پمادی که زخم‌ها را التیام می‌بخشد، به ما کمک می‌کنی.

هوش مصنوعی: دل‌هایی که به خاطر ظلمت‌های دنیا غم و اندوه بی‌شماری را تحمل می‌کنند، وقتی نام تو را می‌شنوند، به طور خاص و ناگهانی شاد و بی‌غم می‌شوند.

هوش مصنوعی: در اطراف ساختار تو جایی برای ضعف و ناامیدی نیست و بر چهره‌ی کاخ تو هیچ سایه‌ای از غبار و آلودگی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: گل و گیاهان باغ تو، همچون نیشکری شیرین هستند و نوشته‌ها و نقش‌های دیوار تو، به شکل اجزای یک رشته فرهنگی و ادبی نمایان می‌شوند.

هوش مصنوعی: کسی که احساسات خوشبویی را تجربه می‌کند، نسبت به غم و اندوه توجهی مسئولانه دارد و با شنیدن سخنانی در مورد غم، حال و هوای خود را تغییر می‌دهد.

هوش مصنوعی: دونده در چمن‌هایت به سرعت می‌دود، در آسمان باد مانند صبا به حرکت در آمده و در فضایی که پر از زندگی است می‌رقصد. ستاره‌ای چون شنبم، با زیبایی و درخشش خاص خود در این منظره حاضر است.

هوش مصنوعی: آدم به خاطر ویژگی‌هایی که داشت مورد سجده ملائکه قرار گرفت، زیرا آنان از آسمان و از نور و آتش آفریده شده‌اند و نمی‌توانند به خاک و مواد اولیه‌ای که آدم از آن ساخته شده، نزدیک شوند.

هوش مصنوعی: وطن در سایه تو مانند دستان پر نور است که دیدار دولت را روشن کرده است. ایوان تو مانند ابروی زیبای مجسمه‌ها به شکل خمیده و دلربا است.

هوش مصنوعی: هیأت تو مانند مربع است، جواهری که در حلقۀ آسمان درخشندگی دارد، القاب ویژه‌ای که به خواجه‌ها داده می‌شود، همانند نقشی که بر روی خاتم وجود دارد.

هوش مصنوعی: جهان پر از علم و درک، وزیر در شرق و غرب، نظام‌الدین و دنیای نیکی، بزرگترین و پرتوان‌ترین شخص.

هوش مصنوعی: محمد، کسی است که محبتش به اندازه‌ای عمیق است که دل‌های مردم به شدت تحت تأثیر قرار گرفته‌اند و به همین خاطر، نام او به نماد سرزمین شادی‌ها و غم‌ها تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: با کلام شیرین و دل‌نواز، به آرزویی که داریم اشاره می‌کنیم و از عنوان‌های پر افتخار او یاد می‌کنیم که مانند لباس شادی و بزرگی، به او جلوه‌گری می‌بخشد.

هوش مصنوعی: خوش‌رفتاری و generosity او همچون پارچه‌ای گران‌بها در آتش است، و روشنایی اندیشه‌اش به مانند جامی از شیرینی و زرق و برق، از زحمت و تلاش او به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر روزی صبح، دهان به یاد او باز شود، حتی اگر دندان‌های اجرامش در دهان هر یک از ما بشکند.

هوش مصنوعی: آسمان برای گروهی از بندگان خدا، با تاریکی شب پرچم‌هایی را از زلف‌های سیاه می‌سازد و در این مسیر از ماه چهارده هم بهره می‌برد.

هوش مصنوعی: ای کاش اجرام آسمانی به درخشش عقل تو زیبا شود و ای کاش اسرار آسمان‌ها، در دل پاک تو محفوظ بماند.

هوش مصنوعی: چرا صورت زیبا و شگفت‌انگیز او مانند چراغی برای ستاره‌ها می‌درخشد؟ اگر معمار این کاخ بلند و باشکوه خودش به راستی وجود داشت.

هوش مصنوعی: اگر ابر تیره بخواهد با دستانت پهلویت را بزند، می‌دانم که در عمق وجودش چیزی پایدار و قوی نهفته است.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان شده که با وجود وسعت و عمق دریا، او در این حالت و در این کار، به شدت درگیر و غرق شده است و هیچ سود و ثمری از آن به دست نیاورده است.

هوش مصنوعی: بسیار شگفت‌انگیز است! چه درخشش و زیبایی‌ای داری که مانند یک پرنده باهوش در درون خود سفر می‌کنی و به دنبال آنچه که جهانی را ناراحت می‌کند، می‌گریزی.

هوش مصنوعی: تمام اسرار آسمان‌ها پنهان است و از همین سکوت، همه کارهای جهان به صورت محکم در آمده است. از آن رو که نی، علم و الهام را به جهانیان می‌رساند.

هوش مصنوعی: دیشب به خاطر این موضوع، زبان او آمد که یکی از دوستانش را سیراب کند و همچنین دشمنانش را هم مجازات کند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که در این شعر، شاعر از پیروزی و موفقیت صحبت می‌کند. او به نوعی می‌گوید که وقتی در برابر دشمن قرار می‌گیرد، باید بدون ترس به جلو برود و در عین حال، امید و آرزوهایش را هم در نظر داشته باشد. او همچنین بر این نکته تاکید می‌کند که به دست آوردن آنچه به آن امید دارد، می‌تواند موجب رضایت و خوشحالی او شود. در کل، شعر به تلاش و مبارزه برای دستیابی به آرزوها و هدف‌ها اشاره دارد.

هوش مصنوعی: پاسخ دادن به درخواست کننده به قدری دلنشین است که مانند یک نمایش جذاب در یک پرده، نت‌های موسیقی در کنار هم قرار می‌گیرند و هماهنگی زیبایی ایجاد می‌کنند.

هوش مصنوعی: کیست که مانند تو در این دنیا دریا بسازد؟ سازه‌ها و ساختمان‌هایی به این زیبایی و عظمت را کجا می‌توان یافت؟

هوش مصنوعی: وقتی که نظر و اندیشه‌ی یک عالم و دانا، به خوبی و روشنی شکل بگیرد، پایه‌های آن به گونه‌ای محکم و استوار خواهد بود که می‌تواند برتری و استحکام خود را حفظ کند.

هوش مصنوعی: از خوش شانسی تو، مثل کعبه، همه جا به سمت تو گرایش دارند و مثل بهشت، دیوارهایش به خاطر دیدن تو شاداب و سرسبز است.

هوش مصنوعی: عقل و خرد به زیبایی‌های او شگفت‌زده است و لطف و مهربانی در محیط وجود او حضور دارد. زبان انسان‌ها به خاطر نعمت‌های او ناتوان است و قادر به توصیف او نیست.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که تا زمانی که حرکت آسمانی ادامه دارد، انسان‌ها در زندگی خود گاهی با امید و شادی سر و کار دارند و گاهی نیز با نگرانی و غم دست و پنجه نرم می‌کنند.

هوش مصنوعی: مدت زمانی که تو در این دنیا زندگی کرده‌ای، آنچنان طولانی است که اگر عمر گیتی هم به پایان برسد، کمبودی در عمر تو احساس نخواهد شد.