هوش مصنوعی: محصولات کشاورزی به من عطا کرد، اگر همه آنها نباشند، بیشتر از خاک ارزش دارند.

هوش مصنوعی: در انباری که من دارم، نعمت و ثروت تو بیشتر از خاکی است که در بیابان پیدا می‌شود.

هوش مصنوعی: این نان از گندم درست شده بود، چون تمام اجزای آن از خاک است.

هوش مصنوعی: دانه‌ها در کیسه مانند افرادی هستند که با هم درگیر شده‌اند و از خاک و بستر خود جدا شده‌اند.

هوش مصنوعی: گندم‌ها دوباره مانند افرادی که با مشکلات و غم‌ها مواجه هستند، با سرهای افتاده و به خاک نشسته دیده می‌شوند.

هوش مصنوعی: چهره‌ی زرد و بی‌جان و نرم و فاسد مانند دانه‌های گندم، شبیه مردگانی است که در خاک دفن شده‌اند.

هوش مصنوعی: چهره‌ام با نان روشن نشد و همچنین آب، صورتم را از لک و کثیفی مملو کرده است.

هوش مصنوعی: اگر آن گندم تو هستی، پس ما از زمین سخت و بی‌رحم برتری داریم.

هوش مصنوعی: خاک و گندم هر کدام جایگاه خاص خود را دارند و به نوعی ارتباطشان به خوبی مشخص نیست، مانند رابطه‌ای که بین دانه و خاک وجود دارد. در واقع، دانه برای رشد نیاز به خاک دارد و این وابستگی در عین حال حاکی از تفاوت و جدایی آن‌هاست.

هوش مصنوعی: گفتم چرا گل مرا داده‌اند، چونکه او فقط تکه‌ای است از خاک و هیچ چیز بیشتر.

هوش مصنوعی: با توجه به این موضوع، لازم است که دیگر نیازی به محدود شدن به مسیرهای مادی نباشد.

هوش مصنوعی: به راستی چه چیزی می‌تواند از این خاک ناچیز و حقیر بر خیزد، هنگامی که از سخن گفتن او می‌گذریم؟

هوش مصنوعی: اگر به من اجازه دهی که خاک پای تو را بگیرم، آن را به دو چشم ستاره تبدیل می‌کنم.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر چشمان من، خاک را به قیمتی گران خرید.

هوش مصنوعی: در نظر او، خاک و گندم هیچ تفاوتی ندارند و هر دو را یکسان می‌بیند، همانطور که یک کشاورز زمین را با خاک یکی می‌داند.

هوش مصنوعی: من از این موضوع بی‌خبر بودم که خاکی که انسان‌ها به آن برمی‌گردند، در واقع آن‌ها بودند که در خاک قرار گرفتند.

هوش مصنوعی: من به فکر فرو رفتم که چرا استاد گفت با گندمم باید مانند خاک رفتار شود.

هوش مصنوعی: آیا به دستور دین، در دو چهره، مدح بر خاک می‌پاشد؟

هوش مصنوعی: او می‌خواست چشمه‌ای از آب و احساسات درون خود را بر زمین خیراندیشی و خدمت به دیگران جاری کند.

هوش مصنوعی: او به نوعی اشاره می‌کند که وقتی چیزی در دست نداری و نمی‌توانی از آن بهره‌برداری کنی، بهتر است که به خاک و زمین مراجعه کنی و از آن استفاده کنی.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که به دقت به یک حکمت گوش کن که توضیح می‌دهد چرا سرور انسان‌ها، یعنی پیامبر یا رهبران بزرگ، از خاک و بشر به وجود آمده است. در واقع، این بیان می‌خواهد به عمق فلسفه و دلیل وجودی انسان و رهبری او اشاره کند.

هوش مصنوعی: اگر انسان را همچون خاک ببیند، تنهایی و بی‌مقداری او را به یاد می‌آورد. بنابراین نیازهای من تنها از خاک و زندگی مادی تأمین می‌شود.

هوش مصنوعی: با این نوع بخشش و این نوع هدایا، روی شعر و قلم و دفتر خاک می‌ریزد.