کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۱۹ - و قال ایضاً

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چارند گواه خواجه اسحق</p></div>
<div class="m2"><p>هر چار بر خرد مصدّق</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>کانکس که بود برنگ خواجه</p></div>
<div class="m2"><p>مجبول بود ز شّر مطلق</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>آواز گران و روی فربه</p></div>
<div class="m2"><p>با سرخی موی و چشم ازرق</p></div></div>

شمارهٔ ۱۲۰ - وله ایضاً

چارند گواه خواجه اسحق
هر چار بر خرد مصدق
کانکس که بود برنگ خواجه
مجبول بود ز شر مطلق
آواز گران و روی فربه
با سرخی موی و چشم ازرق

هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ شخصی به نام خواجه اسحق است که ویژگی‌هایی چون قدرت فکر و خرد را دارد. او در جایی قرار دارد که از شر و بدی‌ها دور است. توصیفاتی از ظاهر او نیز وجود دارد؛ صدای بلند و چهره‌ای پررونق با موهای سرخ و چشمان آبی. به طور کلی، شعر به توصیف شخصیت و ویژگی‌های خواجه اسحق می‌پردازد.

شمارهٔ ۱۱۸ - ایضاً له

شمارهٔ ۱۱۹ - و قال ایضاً

هوش مصنوعی: چهار نشانه هست که تاییدکننده عقل و خرد خواجه اسحاق است.

هوش مصنوعی: کانکس، یعنی چیزی که در وجود و طبیعت خود تحت تأثیر خواسته‌ها و تمایلات دیگران است، و در واقع به خاطر وجود شر مطلق، دچار ناتوانی و ضعف شده است.

کانکس که بود برنگ خواجه

هوش مصنوعی: صدای دلنشین و اندام توتمند با موهای قرمز و چشمان آبی.

شمارهٔ ۱۱۹ - و قال ایضاً

اطلاعات

برگردان به زبان ساده