مصرع اول بیت چهارم فکر می کنم به صورت زیر درست باشد:
گشتند ناامید همه جانور ز جان

«برگ سمن پراکنده از بادبان برف» صحیح نیست و باید باشد «برگ سمن پراکَنَد از بادبان برف»؛ چرا که هم معنای آن درست می‌شود هم وزن آن.

"دل ریش از امان برف" چه معنایی میده؟
در اینجا به نظر میاد نسخه ی بدل درست باشه که "بنان" به معنای انگشتان به جای "امان" آمده.

کاورد قند مصری بازرگانان برف

از لحاظ وزنی ایراد فاحشی دارد... به نظرم صحیحش اینگونه باشد:

کاورد قندِ مصری، بازارگان ِ برف 

در هجای دوم واژه ی مصری اختیار تسکین وجود دارد که اندکی از روانی بیت کاسته است.

امید است که دست اندرکاران سایت گنجور که خداوند مُزدشان دهاد، در نگارش این قصیده‌ی الحق کم نظیر تجدید نظری بفرمایند.

شاهکاری شگرف در باب برف.

هرگز کسی نداد بدین سان نشان بورس /گویی که لقمه است جهان در دهان بورس

ناگه فتاد لرزه بر اندام مرد و زن /
از چه ؟ ز بعد تاختن ناگهان بورس

 گر چه سپید شد سرم از ذوب پول و مال/
یا رب سیاه باد همه خان و مان بورس

 جز رانت خوار خبره سواری ندید کس /
 زین توسن چموش و گسسته عنان بورس

ترسم زبان ز حرکت و جنبش بایستد/
از گفتن حدیث گزند و زیان بورس

گیرم نبود دانش کافی برای ما/
مغبون شدند از چه همه نخبگان بورس ؟

دانی چه باشد این سبد قرمز سهام؟/
تیری است خورده  بر دل خلق از کمان  بورس

از بس که سر به گوشی هر کس فرو برد /
سرد و گران و بی مزه شد میهمان بورس

یا رب فرست مرد رهی سوی این دیار/
تا هر چه زودتر بستاند عنان بورس

شعر از" سعمن"