هوش مصنوعی: ای کسی که به اهل فضل و دانش به لطف‌های مختلف انعام می‌کنی و بخشش‌های فراوان داری.

هوش مصنوعی: بر چهرۀ عروس نشانی جز از زیبایی و برازندگی او نیست که همچون خطوطی از یک طرح زیبا در کنار لبانش نمایان است.

هوش مصنوعی: زمانی که به حضور تو آمدم، تمام دل‌ها با شوق و هیجان به سمت تو روی آوردند، مانند لاله‌هایی که در دشت می‌رویند.

هوش مصنوعی: وقتی دعاهای خیر برای تو آغاز می‌شود، همه چیز در باغستان به زیبایی و شکوفایی می‌رسد.

هوش مصنوعی: من به خاطر وضعیت خوب اسبم لاغر شده‌ام و بسیار با احتیاط و ظریف شده‌ام.

هوش مصنوعی: دارم اسبی که استخوان‌هایش در پوستش معلوم است، مانند هیزم‌هایی که در یک کیسه ریخته شده‌اند.

هوش مصنوعی: به خاطر لاغری شدیدش، او نمی‌تواند حتی یک قطره خون را به سادگی از بدنش خارج کند.

هوش مصنوعی: بدنش زخمی شده و از پهلویش آسیب دیده، در حالی که جراحات جدی و اثرات سختی بر دل او باقی مانده است.

هوش مصنوعی: ریش او خشک و بی‌روح مانند شمع است و پشتش همچون فتیله‌ای در چراغ می‌باشد.

هوش مصنوعی: از عدم توانایی و ضعف او در برابر مشکلات می‌توان دریافت که او تحت تاثیر فشارهای زندگی، مثل رشته‌هایی که در زیر بار سنگینی تاب می‌آورند، دچار ضعف شده است.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به زیبایی و ظرافت اشاره دارد. شعری که در آن به مو و پوست اشاره شده، نشان دهنده‌ی لطافت و زبری در زیبایی است. به طور کلی، می‌توان گفت که شاعر به مقایسه‌ی بین مو و پوست پرداخته و به زیبایی‌های ظاهری و ویژگی‌های خاص اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: ریش او به خاطر پوشش‌های مختلفی که دارد، مانند کلبه‌ای از رنگ‌ها و بافت‌های مختلف به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: با بی‌توجهی از یک مکان خبر نرساند، خود را معرفی کن و پیام خود را برسان.

هوش مصنوعی: اگر پوست‌ها را حفظ کنیم، بویی که از آنها به مشام می‌رسد، باعث می‌شود که دباغی از آنها فرار کند.

هوش مصنوعی: او هرگز لحظه‌ای آرام و بی‌دغدغه نیست، چون همیشه از درد و ناراحتی شکم و پشتش رنج می‌برد.

هوش مصنوعی: تختۀ گردن او باعث می‌شود که مرد از مشکلات و دردسرهای ناشی از بارکشیدنی بر روی الاغ در امان باشد.

هوش مصنوعی: من مانند پمادی هستم که بر روی زخمی نشسته و در عین حال مانند کسی که سخن تازه‌ای را از بالای یک سرای خوشحال‌کننده می‌گوید.

هوش مصنوعی: من به تنهایی می‌روم و مانند سلیمان، بر سرم گروهی از کلاغ‌ها صف کشیده‌اند.

هوش مصنوعی: چند بار می‌توان بلبل را که بر روی مردار نشسته است ستایش کرد، در حالی که مانند کلاغ بی‌ارزش است؟

هوش مصنوعی: در دل خود برای درک فضاها صبر و تحمل زیادی را آماده کرده‌ام، پس رحمتی کن و به من لطف کن.

هوش مصنوعی: اگر از تو بخواهم که مرکبی دیگر به من بدهی، باید بدانی که من به شدت مغرور و خودخواه شده‌ام.

هوش مصنوعی: از من انتظار کارهای بزرگ نداشته باش، زیرا که من در موقعیتی نیستم که بتوانم قدمی بلند بردارم.