هوش مصنوعی: ای کسی که هنر و استعدادت بی‌نظیر است و هیچ کس عیبی در وجود تو نمی‌بیند و هیچ مشابهی برای تو وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تو آن نعمت بزرگی هستی که حتی کرم و دریا از عظمت و بزرگی‌ات شرمنده‌اند.

هوش مصنوعی: از بخشش و سخاوت تو، حتی گوهر و سنگ‌های سخت هم جواهر می‌شوند و ارزشمند می‌گردند.

هوش مصنوعی: از پیروان خاص تو هستم، ای مکانی که دانش و خرد در آن جاری است و بخت جوان نیز در آن حضور دارد.

هوش مصنوعی: جمع کردن كلمات و نظم و ترتیب مدح تو، مانند آسمان وسیع و ستاره‌های درخشان ثریا شده است.

هوش مصنوعی: کوه برای کمک به تو آماده است، اما کوه چقدر نزد تو ارزش دارد؟ ستاره جوزا نیز در این زمینه به تو اهمیت نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: وضعیتی خوب و شاد مبارک باد بر تو، مانند شبی که گذشت و روز آینده نیز این چنین خواهد بود.

هوش مصنوعی: ای کسی که زیبایی و نظر تو باعث خجالت و سرافکندگی ماه و خورشید شده است.

هوش مصنوعی: مدح و ستایش تو زبان مرا به سخن واداشته است، نه اینکه فقط یک زبان داشته باشم؛ بلکه حتی تمام اعضای من نیز به ستایش تو مشغولند.

هوش مصنوعی: وقتی که تو از همه چیز برخورداری و در مقام رهبری هستی، باید به رعایت حال دیگران نیز توجه داشته باشی و در میانه کار به بندگان خود اهمیت بدهی.

هوش مصنوعی: شاعری با استعداد و شعری زیبا نیز جزء عواملی است که به موفقیت و بزرگی کمک می‌کند.

هوش مصنوعی: من قدرت شگفت‌انگیزی دارم و سخنانم تنها زمانی خوب هستند که به نفع عشق باشد.

هوش مصنوعی: بر من بی‌دلیل خستگی و تلخی به وجود آورده‌ای و همچنین احساس ناراحتی و بی‌حوصلگی نیز دارم.

هوش مصنوعی: اما امسال هم همان رویه را پیروی می‌کنی و از آن داستان اولیه هم غافل نمی‌شوی.

هوش مصنوعی: بنابراین از دست دادن خاصیت سخاوت من بی‌فایده است، حتی آرزوی داشتن نیز.

هوش مصنوعی: من از آن که تو را مدح گوید و محبتت را بکند، فقط خودت را قبول دارم و در محبت تو با کسی دیگر درگیر نیستم.

هوش مصنوعی: هرچند کار حضرت آسان‌تر شده، اما در همین حال هم در خدمت خود مشغول است.

هوش مصنوعی: گروهی از مردم به خاطر رفتارهای بدشان از دیگران فاصله می‌گیرند و با همه کس ارتباط ندارند، اما با ما هم ارتباط برقرار می‌کنند.

هوش مصنوعی: این همه روزها که نقشه‌های پنهانی و کم‌اثر طراحی شده، اما به وضوح نیز نمایان شده‌اند.

هوش مصنوعی: من آنقدر در حیرت و شگفتی غرق بوده‌ام که حتی به خودم هم توجه نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: با اینکه خودم هم در این ماجرا تقصیر دارم، اما درخواست من هم به اعلی‌حضرت نگفته است.

هوش مصنوعی: اگر تو از بنده طلب قرض می‌کنی، به اشتباه است، یا اینکه خودت عمداً چنین می‌کنی.

هوش مصنوعی: خداوند همواره لطف تو را می‌بخشاید و در نهایت، ما را نیز به شمار آورد.

هوش مصنوعی: در اینجا می‌گوید که اشکال از ماست زیرا که ما ثروت و دارایی لازم را نداریم، در حالی که تو از مقام و جایگاه بالایی برخورداری.

هوش مصنوعی: در غیر این صورت، خداوند نیز از بندگان بی‌چیز خود طلب قرض می‌کند.

هوش مصنوعی: سپس اگرچه به او قرض نمی‌دهند، روزی او را فراهم می‌کند.

هوش مصنوعی: من آن شخص بیچاره‌ای هستم که از دارایی‌های ثروتمندان، به دیگران کمک می‌کنم.

هوش مصنوعی: چشم حسود از من دور باشد، من مردی هستم که از این ویژگی‌ها و حتی ویژگی‌های دیگری نیز برخوردارم.

هوش مصنوعی: از تو به من عزت و موقعیت خدمت به دست آمده و همچنین توانسته‌ام زیبایی‌ها را تماشا کنم.

هوش مصنوعی: در این مسیر، به دلیل اینکه دیگر نتوانستم چهره‌ات را ببینم و طاقت هم ندارم، به عقب برگشته‌ام.

هوش مصنوعی: اگر تو به آن حالت زیبا بودی، دیگر نیاز به تبریک و ستایش نبود و نیازی به درخواست هم نداشتیم.