کلیم » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ساز تو همیشه غم فزای دل بود</p></div>
<div class="m2"><p>سرتاسر نغمه ات همه باطل بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>باد نفست گلشن آهنگ ندید</p></div>
<div class="m2"><p>چون آب بهرزه رفته بیحاصل بود</p></div></div>

کلیات طالب کلیم کاشانی ـ ج ۲ (بر اساس نسخه ملکی کلیم) به کوشش مهدی صدری - طالب کلیم کاشانی - تصویر ۴۱۸

شمارهٔ ۷۷

ساز تو همیشه غم فزای دل بود
سرتاسر نغمه ات همه باطل بود
باد نفست گلشن آهنگ ندید
چون آب بهرزه رفته بیحاصل بود

هوش مصنوعی: این اشعار اشاره به حالت اندوه و درد دل شاعر دارند. ساز او همیشه نشان‌دهنده غم و اندوه بوده و نغمه‌هایش بی‌فایده به نظر می‌رسند. همچنین، باد نفس او مانند آبی بوده که بدون نتیجه و فایده‌ای رفته و در واقع هیچ جلوه‌ای از زیبایی و طراوت به ارمغان نیاورده است.

شمارهٔ ۷۵

شمارهٔ ۷۶

هوش مصنوعی: ساز تو همیشه دل را غمگین می‌کند و تمام آوازهایت بی‌فایده و بی‌محتوا هستند.

ساز تو همیشه غم فزای دل بود

سرتاسر نغمه ات همه باطل بود

هوش مصنوعی: نفست مانند بادی است که هیچ گلی را نمی‌بیند و مانند آبی است که بدون فایده به هدر می‌رود.

باد نفست گلشن آهنگ ندید

چون آب بهرزه رفته بیحاصل بود

شمارهٔ ۷۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده