کلیم » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دستت اگر ای قدوه احرار شکست</p></div>
<div class="m2"><p>نه از ستم چرخ جفاکار شکست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تو نخل ریاض کرمی و دستت</p></div>
<div class="m2"><p>شاخیست که از گرانی بار شکست</p></div></div>

شمارهٔ ۵۳

دستت اگر ای قدوه احرار شکست
نه از ستم چرخ جفاکار شکست
تو نخل ریاض کرمی و دستت
شاخیست که از گرانی بار شکست

هوش مصنوعی: این شعر به شکستن دست یک فرد اشاره دارد که نماد استقامت و مقاومت اوست. شاعر بیان می‌کند که این شکست نه به خاطر ظلم و فشار زمانه است، بلکه ناشی از سنگینی بار مسئولیت و سختی‌هاست. در واقع، او را به نخل باصفایی تشبیه می‌کند که بر اثر بار سنگین می‌شکند، اما هنوز ارزش و زیبایی‌اش پابرجاست.

شمارهٔ ۵۱

شمارهٔ ۵۲

هوش مصنوعی: اگر دست تو، ای پیشوای آزادگان، بشکند، بدان که این شکست از ظلم روزگار ستمگر نیست.

دستت اگر ای قدوه احرار شکست

نه از ستم چرخ جفاکار شکست

هوش مصنوعی: تو همانند نخل در باغی، با زیبایی و شکوفایی خود توجه را جلب می‌کنی، و دستانت مانند شاخه‌هایی هستند که به خاطر سنگینی میوه‌ها در حال خم شدن هستند.

تو نخل ریاض کرمی و دستت

شاخیست که از گرانی بار شکست

شمارهٔ ۵۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده