کلیم » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای نقش جبین سرکشان فرش درت</p></div>
<div class="m2"><p>آراسته از شکوه پا تا بسرت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ای نور و صفاخانه چشمی چه عجب</p></div>
<div class="m2"><p>گر ابروی کهکشان بود بر زبرت</p></div></div>

شمارهٔ ۴۰

ای نقش جبین سرکشان فرش درت
آراسته از شکوه پا تا بسرت
ای نور و صفاخانه چشمی چه عجب
گر ابروی کهکشان بود بر زبرت

هوش مصنوعی: این اشعار به زیبایی و جلوه‌ی خاص چهره‌ی محبوب می‌پردازند. شاعر از ویژگی‌های دلربای چهره‌ی او صحبت می‌کند و توصیف می‌کند که چگونه زیبایی او از بالا تا پایینش را درخشان و باشکوه می‌سازد. همچنین به نقش ابروهایش مانند کهکشان اشاره می‌کند که بر روی چهره‌اش درخشان است.

شمارهٔ ۳۸

شمارهٔ ۳۹

هوش مصنوعی: ای نقش زیبای پیشانی برافراشته‌ها، فرشی از شکوه شما را از پا تا سر زینت بخشیده است.

ای نقش جبین سرکشان فرش درت

آراسته از شکوه پا تا بسرت

هوش مصنوعی: ای نور و زیبایی چشمانت، چه شگفتی دارد اگر ابروی کهکشان بر پیشانی تو باشد.

ای نور و صفاخانه چشمی چه عجب

گر ابروی کهکشان بود بر زبرت

شمارهٔ ۳۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده