کلیم » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای همچو مگس بر همه طبعی تو گران</p></div>
<div class="m2"><p>طاعون صفت از تو محترز پیر و جوان</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زانگونه ثقیلی که ز رفتن ماند</p></div>
<div class="m2"><p>افتد اگر از تو سایه بر آب روان</p></div></div>

شمارهٔ ۳۲

ای همچو مگس بر همه طبعی تو گران
طاعون صفت از تو محترز پیر و جوان
زانگونه ثقیلی که ز رفتن ماند
افتد اگر از تو سایه بر آب روان

هوش مصنوعی: این شعر به نقد ویژگی‌های منفی فردی می‌پردازد که همچون مگسی بر دیگران سنگینی می‌کند. آن فرد به گونه‌ای آزاردهنده است که همه از او دوری می‌کنند و حتی پیر و جوان از شر او در امان نیستند. این آزار به قدری سنگین است که اگر سایه‌اش بر آب روان بیفتد، آب نیز تحت تأثیر آن قرار می‌گیرد.

شمارهٔ ۳۰

شمارهٔ ۳۱

هوش مصنوعی: شما همچون مگسی هستید که بر روی همه چیز سنگینی می‌کنید و به گونه‌ای عذاب‌آور هستید که هم پیر و هم جوان از شما فراری‌اند.

ای همچو مگس بر همه طبعی تو گران

طاعون صفت از تو محترز پیر و جوان

هوش مصنوعی: اگر سایه‌ات بر آب روان افتد، به اندازه‌ای سنگین و سنگین‌بار است که دیگر نمی‌تواند از جای خود حرکت کند.

زانگونه ثقیلی که ز رفتن ماند

افتد اگر از تو سایه بر آب روان

شمارهٔ ۳۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده