هوش مصنوعی: من با اشک‌های داغم آتش سوزان را خاموش کرده‌ام و کینه‌های بی‌ارزش را از دل خود به دور انداخته‌ام.

هوش مصنوعی: در برابر مشکلات و ناملایمات زندگی، نگران نیستیم چرا که در دلمان چیز ارزشمندی داریم که ما را محافظت می‌کند.

هوش مصنوعی: آسمان ساده‌لوح است و ما همه دارای روح بلند و نجیب. آیا می‌توانیم شعله‌های فهم و دانش را در وجود خود بپوشانیم و پنهان کنیم؟

هوش مصنوعی: وقتی شانه در زلف تو خود را می‌بیند، رنگ پنهان سینهٔ بی‌چاک را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: در مسیر سخت و پرچالش، هر تلاش و تلاشی می‌کنیم تا از حرمِ دلبران، زیبایی‌های مناسب و باارزشی را به دست آوریم.

هوش مصنوعی: در باغی که گل‌هایش مرتب و دلنشین هستند، یاد و خاطر من درگیر و پیچیده شده است، همان‌طور که دست تاک دور ساقه‌هایش می‌پیچد.

هوش مصنوعی: من در میان تجربیات خوب و بد زندگی‌ام، احساسی عمیق و غمگین را انتخاب کرده‌ام که همان اشک‌های گرم خودم و آب چشمه‌ای از دردی است که همیشه با من است.

هوش مصنوعی: گریه و ناله‌های من در این دنیا، شعله‌ای از آتش خالص به همراه داشته است، مانند سیلابی که بدون زباله و آشغال جریان دارد.