هوش مصنوعی: بدبختی و ضعف سرنوشت باعث شده که نتوانم از تدبیر و فکر خود به خوبی استفاده کنم و از دست رفتن و خرابی‌ها اجازه نمی‌دهد که به ساماندهی و بازسازی خانه‌ام بپردازم.

هوش مصنوعی: اگر آب، به سبب خون شهیدان این‌چنین شاداب و زنده باشد، چوب تیر هم به رنگ سبز در خواهد آمد.

هوش مصنوعی: کی می‌توانی از خانهٔ چشمم بیرون بروی، وقتی که من خاک پای تو را برداشتم؟

هوش مصنوعی: ما به خاطر محبت و ارتباطی که با او داریم، نمی‌خواهیم از این رابطه جدا شویم. حتی اگر در متن جایی برای رهایی وجود داشته باشد، هنوز هم در این خانه‌ای که از زنجیرهای عشق ساخته شده، احساس امنیت و آرامش می‌کنیم.

هوش مصنوعی: هر لحظه، به طور ناخودآگاه، از درونم صدای ناله‌ای به گوش می‌رسد که همچون آتش بر روی احساساتم تأثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: چشمان نازنین و مست تو، به گونه‌ای بازیگوش و جسورانه فراتر از حد خود می‌روند. حتی اگر چنگال خطر را بر روی سر خود مشاهده کنند، باز هم ناآرامی و شجاعت را فراموش نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: دیگر از ساقی انتظار پر کردن جام را نداشته باش، ای کلیم، به افکار خود بپرداز؛ زیرا هیچ‌کس اکسیر را بر خاک نمی‌ریزد.