هوش مصنوعی: من از آن شمشیری که آب خون کشته‌ها را شسته، جراحتی زیبا به دست آورده‌ام که دهانش را می‌بوسم.

هوش مصنوعی: جنون و دیوانگی‌ام من را به بیابانی می‌برد که در آن نه تنها از سرما و گرما خبری نیست، بلکه هیچ راهی برای ایمنی از مسافران و رهگذران آنجا وجود ندارد.

هوش مصنوعی: چمن چگونه می‌تواند مانند باغ گل باشد، اگر به چهره‌ات آب و رنگ ندیده باشد؟ حتی اگر خون گل ارغوان بر روی لاله‌ها مالیده شود.

هوش مصنوعی: در جدایی از محبوب، درد و سختی‌هایی را که احساس می‌کنم، نمی‌دانستم که این جدایی تا چه اندازه می‌تواند برایم آسیب‌زننده باشد.

هوش مصنوعی: وقتی گل از باغ رفت، به باغبان گفت که به خاطر وفاداری‌اش، باید زمانی که بلبل به باغ برمی‌گردد، از لانه‌اش مراقبت کند.

هوش مصنوعی: از شوق و علاقه به آن شخص، دل هر کسی پر از درد و حسرت است و من در حیرتم که برای یک تار موی او، این همه زحمت و تلاش وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر که صدایی از تو بلند می‌شود، بهتر است به دور بروی و در جایی دیگر به شکایت بپردازی، زیرا این گل نمی‌تواند نگاه باغبانش را تحمل کند.