جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زان عارض لاله گون و آن خال بنفش</p></div>
<div class="m2"><p>نه فکر کلاه دارم و نه غم کفش</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>با آن سر مژگان دل خونین مرا</p></div>
<div class="m2"><p>باشد پیوسته صحبت مشت و درفش</p></div></div>

شمارهٔ ۷۶

زان عارض لاله گون و آن خال بنفش
نه فکر کلاه دارم و نه غم کفش
با آن سر مژگان دل خونین مرا
باشد پیوسته صحبت مشت و درفش

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به زیبایی و جذابیت فردی اشاره می‌کند که صورتش زیبا و دارای علامتی خاص است. او از نگرانی‌های دنیوی همچون کلاه و کفش فاصله گرفته و بیشتر درگیر احساسات عمیق و دردهای درونیش است. در نهایت، او به گفت‌وگو و مبارزه‌ای اشاره می‌کند که در دلش جاری است.

شمارهٔ ۷۴

شمارهٔ ۷۵

هوش مصنوعی: از زیبایی چهره‌ات و آن خال بنفش، نه به فکر پیراهنم هستم و نه نگران کفش‌هایم.

زان عارض لاله گون و آن خال بنفش

نه فکر کلاه دارم و نه غم کفش

هوش مصنوعی: با آن چشم‌های نازک و زیبا، دل غمگین و آشفته من همواره در گفت‌و‌گو با جنگ و پیکار است.

با آن سر مژگان دل خونین مرا

باشد پیوسته صحبت مشت و درفش

شمارهٔ ۷۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده