جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جویا هر کس که محرم راز بود</p></div>
<div class="m2"><p>با خامشی و سکوت دمساز بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>پر حرف زدن علامت بی خردی است</p></div>
<div class="m2"><p>آری ظرف تهی پر آواز بود</p></div></div>

شمارهٔ ۶۱

جویا هر کس که محرم راز بود
با خامشی و سکوت دمساز بود
پر حرف زدن علامت بی خردی است
آری ظرف تهی پر آواز بود

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به اهمیت سکوت و آرامش در بیان رازها اشاره می‌کند. او می‌گوید که کسی که به رازها واقف است، باید ساکت باشد و پرحرفی نشانه‌ی بی‌خردی است. در واقع، وجود سکوت و سکون نشان‌دهنده‌ی عمق آگاهی و درک است، در حالی که حرف‌های بیهوده و زیاد، عموماً از نداشتن محتوا و دانش حکایت دارند.

شمارهٔ ۵۹

شمارهٔ ۶۰

هوش مصنوعی: هر کسی که درک و شناخت عمیق‌تری از رازهای زندگی داشته باشد، با سکوت و آرامش خود، بهترین همدم برای دیگران خواهد بود.

جویا هر کس که محرم راز بود

با خامشی و سکوت دمساز بود

هوش مصنوعی: پر حرف زدن نشانه‌ی نادانی است؛ زیرا مانند ظرفی خالی که صدا می‌دهد، انسان بی‌فکر نیز با گفتار زیاد، واقعیت خود را نشان می‌دهد.

پر حرف زدن علامت بی خردی است

آری ظرف تهی پر آواز بود

شمارهٔ ۶۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده