جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن دل که ز جام عشق مسرور بود</p></div>
<div class="m2"><p>در سینه اگر بماند مجبور بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا کی در قید جسم خاکی باشد</p></div>
<div class="m2"><p>آخر تا چند زنده در گور بود</p></div></div>

شمارهٔ ۶۰

آن دل که ز جام عشق مسرور بود
در سینه اگر بماند مجبور بود
تا کی در قید جسم خاکی باشد
آخر تا چند زنده در گور بود

هوش مصنوعی: این ابیات به بیان احساسات عاشقانه و جدایی از دنیا می‌پردازند. شاعر می‌گوید که دل مسرور از عشق، اگر در سینه باقی بماند، مجبور است در قید جسم خاکی زندگی کند. او از وضعیت ناچاری پرسش می‌کند که تا کی باید در این قید و بند باشد و به نوعی، به تنگنا و درد جدایی اشاره دارد.

شمارهٔ ۵۸

شمارهٔ ۵۹

هوش مصنوعی: دل کسی که از عشق شاد است، اگر در سینه‌اش بماند، مجبور به تحمل سختی‌ها خواهد بود.

آن دل که ز جام عشق مسرور بود

در سینه اگر بماند مجبور بود

هوش مصنوعی: این روح تا کی در این بدن مادی گرفتار خواهد بود و تا چه زمانی می‌تواند در گور زنده بماند؟

تا کی در قید جسم خاکی باشد

آخر تا چند زنده در گور بود

شمارهٔ ۵۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده