جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر کس که ملایمت به او یار بود</p></div>
<div class="m2"><p>از خست پیشگان در آزار بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>مانند مگس که از تمام اعضا</p></div>
<div class="m2"><p>با گوشهٔ چشم بیشتر کار بود</p></div></div>

شمارهٔ ۵۷

هر کس که ملایمت به او یار بود
از خست پیشگان در آزار بود
مانند مگس که از تمام اعضا
با گوشه چشم بیشتر کار بود

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات می‌گوید هر کسی که دارای ملاطفت و مهربانی باشد، از افرادی که خسته و آزاردهنده‌اند، دوری می‌کند. او این وضعیت را به مگسی تشبیه می‌کند که با گوشه چشمش بیشتر به کار می‌پردازد و از سایر اعضای خود کمتر استفاده می‌کند. یعنی، انسان‌های مهربان به نحوه‌ای هوشمندانه و با ظرافت بیشتری از تعاملات خود بهره می‌برند.

شمارهٔ ۵۵

شمارهٔ ۵۶

هوش مصنوعی: هر کسی که نرم‌خویی و مهربانی در رفتار او وجود داشته باشد، از افرادی که در سخت‌گیری و بی‌رحمی پیشه دارند، آزار و رنج می‌بیند.

هر کس که ملایمت به او یار بود

از خست پیشگان در آزار بود

هوش مصنوعی: شاید یک فرد با تمام امکانات و ویژگی‌هایش، به برخی از جزئیات و قابلیت‌ها بیشتر توجه کند و از آن‌ها استفاده بیشتری ببرد، همان‌طور که مگس بیشتر از گوشهٔ چشمش بهره می‌گیرد.

مانند مگس که از تمام اعضا

با گوشهٔ چشم بیشتر کار بود

شمارهٔ ۵۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده