جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زآن خنجر مژگان ز بدنها جان شد</p></div>
<div class="m2"><p>ز آن هندوی چشم غارت ایمان شد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>پامال خرام گشت خون دل خلق</p></div>
<div class="m2"><p>تا کفش حنا به پای او چسبان شد</p></div></div>

شمارهٔ ۵۳

زآن خنجر مژگان ز بدنها جان شد
ز آن هندوی چشم غارت ایمان شد
پامال خرام گشت خون دل خلق
تا کفش حنا به پای او چسبان شد

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به توصیف تأثیرات عمیق و مخرب عشق و زیبایی می‌پردازد. خنجر مژگان به معنای درد و آسیب ناشی از عشق است که جان انسان‌ها را می‌گیرد. چشم‌های زیبا مانند هندوی دلربا، ایمان مردم را غارت می‌کنند. در نهایت، این وضعیت باعث می‌شود که خون دل مردم زیر پا برود و پای معشوق به شکلی زیبا و متفاوت تزئین شود.

شمارهٔ ۵۱

شمارهٔ ۵۲

هوش مصنوعی: از آن خنجر مژگان، جان‌ها از بدن‌ها جدا شدند و به‌خاطر آن چشم هندی، ایمان‌ها غارت شد.

زآن خنجر مژگان ز بدنها جان شد

ز آن هندوی چشم غارت ایمان شد

هوش مصنوعی: بخشی از دل‌های شکسته و رنج‌های مردم زیر پا قرار گرفت تا اینکه زینت پاهای او به خوبی نمایان شود.

پامال خرام گشت خون دل خلق

تا کفش حنا به پای او چسبان شد

شمارهٔ ۵۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده