جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دل غیر تأنی به صفایی نرسد</p></div>
<div class="m2"><p>از بیتابی به مدعایی نرسد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>شبنم که رسد به مهر از نرم روی است</p></div>
<div class="m2"><p>از گرم روی شرر به جایی نرسد</p></div></div>

شمارهٔ ۴۹

دل غیر تأنی به صفایی نرسد
از بیتابی به مدعایی نرسد
شبنم که رسد به مهر از نرم روی است
از گرم روی شرر به جایی نرسد

هوش مصنوعی: در این ابیات بیان شده است که دل بدون آرامش به صفا و پاکی نمی‌رسد و از بی‌تابی به هدف خود نمی‌تواند برسد. همچنین، شبنم که به تابش آفتاب می‌رسد به خاطر لطافت و نرمی‌اش به زمین می‌نشیند، اما گرما و آتش به جایی نمی‌رسد. در کل، این اشعار به اهمیت آرامش و لطافت در دستیابی به اهداف و زیبایی‌ها اشاره دارد.

شمارهٔ ۴۷

شمارهٔ ۴۸

هوش مصنوعی: دل بی‌قرار نمی‌تواند به آرامش و صفا دست یابد و از سردرگمی به هدفی نخواهد رسید.

دل غیر تأنی به صفایی نرسد

از بیتابی به مدعایی نرسد

هوش مصنوعی: وقتی شبنم به خورشید نزدیک می‌شود، از لطافت و نرمی آن سرچشمه می‌گیرد و دلیلی ندارد که گرمای آتشین به جایی برسد.

شبنم که رسد به مهر از نرم روی است

از گرم روی شرر به جایی نرسد

شمارهٔ ۴۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده