هوش مصنوعی: آن لباس نازکی که بر تن تو نشسته مانند عطر و بوی گل است که در آغوش بهار حس می‌شود.

هوش مصنوعی: این جمله به این معنی است که وقتی حبابی وجود ندارد، دیگر اشتیاقی به جایگاه برتر و برتری آن گوهر پاک وجود ندارد، چرا که او از سرانجام کار آگاه است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند غم تو را که در دل نهفته است، درک کند؛ چرا که آن غم به اندازه شب تارگسترش یافته و پنهان شده است.

هوش مصنوعی: من از آتش عشق تو خارج شده‌ام و بر سینه‌ام نشان درد و محبت تو را دارم. این نشان نشان‌دهنده‌ای است از خلوص و صداقت درونم.

هوش مصنوعی: از دست آرزوهای دیگران به آن دسته موهایش دست نزن، زیرا سر زلف زیباها مانند دم مار فریبنده و خطرناک است.

هوش مصنوعی: اگر چشمانم از شدت گریه و اندوه پر باشد، عجیب نیست. اینجا جایی است که به خاطر ضعف و ناتوانی، اشک‌هایم بر مژه‌هایم نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: هر قطرهٔ خونی که در اثر سرما و سختی روزگار به وجود آمده، در بدن تو که پر از زخم و چاک است، مانند دانه‌های انار جستجو می‌کند.