هوش مصنوعی: در دنیای پر از تغییرات، زندگی تو تحت تأثیر ناملایمات و مشکلات قرار گرفته و به نوعی در مسیر نادرستی پیش می‌رود، مانند قایقی که در امواج فریبنده و توهمی غرق شده است.

هوش مصنوعی: هر کس که با صداقت و پاکی همراه شود، مانند آفتاب می‌تواند جهان را زیر تسلط خود درآورد.

هوش مصنوعی: هر کسی که در دنیا به خود نیکی کرده باشد، تا زمانی که زنده است، از نگرانی و حساب و کتاب روز قیامت آزاد است.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان می‌شود که اگرچه من سکوت می‌کنم، اما تنها فعالیت من توصیف کردن همنشینانم است. به رغم سکوت، احساسات و رنگ‌هایی که در وجودم هست به وضوح نشان‌دهنده انتخاب‌های من می‌باشد.

هوش مصنوعی: پادشاه زمانه خود فردی زیرک و فهیم است که در فصل گل، به زیبایی و هنر پرداخته و با دستیابی به زیبایی خاص، به مقام و موقعیت دست یافته است.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال خواسته‌هایت باشی، ممکن است ناکام بمانی؛ اما اگر بخواهی که از سر این کمبودها عبور کنی، می‌توانی به موفقیت دست یابی.

هوش مصنوعی: با اینکه تحت فشار و سختی‌های زندگی قرار دارند، باز هم به دلایلی ناآگاهانه مانند اسب‌ها یا دام‌ها خود را به زین و زینت‌هایی مزین می‌کنند.

هوش مصنوعی: کسی که در زندگی خود غفلت را انتخاب کرده است، هرگز نمی‌تواند از عیب‌های آن آگاه شود. چگونه می‌تواند خواب سنگین و بی‌خبر بودن را در خواب ببیند؟

هوش مصنوعی: در روزهای پیری، از خوشحالی جوانی، شور و شوقی به سرم می‌زند و یادآوری می‌کند که دیوانگی چه لذتی داشت در روزهای جوانی.

هوش مصنوعی: زمانی که با نرمی و لطافت با دیگران صحبت می‌کنیم، باعث می‌شود که قدرت و تأثیر ما بیشتر شود، مشابه اینکه آب می‌تواند توانایی برندگی را در آهن افزایش دهد.

هوش مصنوعی: هر صبح که نسیم ملایمی می‌وزد، حس زیبایی و نشاطی در من ایجاد می‌کند که ناشی از زیبایی‌های گل‌هاست. این حس به آسانی و بدون هیچ زحمتی از درون من سرچشمه می‌گیرد و بر چشم و دل من تأثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: این چمن با آب و رنگش به روح و وجود من وابسته است و پرده‌ای که به گل‌های بهاری می‌زند، همچون ابرها است.

هوش مصنوعی: به خاطر رشک و حسادت به زیبایی کلمات و الفاظ، به شدت دلم می‌سوزد و مانند طوطی که به خاطر زخم‌هایی که از کباب خورده، خونش می‌چکد، من نیز دردم از وجود زیبایی‌ها به بیرون می‌ریزد.

هوش مصنوعی: در تاریکی و مشکلات، نور امید و خوشبختی نهفته است. ای کسی که از لذت زندگی می‌نوشی، موهای خود را رنگ می‌کنی.

هوش مصنوعی: من در عالم آینه و آب آشنایی ندارم، چون به قدری از تماشای مردم و دنیای اطرافم دوری می‌کنم.

هوش مصنوعی: دل من از درد و ناراحتی مانند دلی است که با باران خیس شده و پر از زخم و نشانه است، شبیه به حباب‌هایی که از دریا به‌خاطر تلاطم آب به وجود می‌آیند.

هوش مصنوعی: وحشت من مثل تیغی است که از جای خود بلند می‌شود، در حالی که من در میان امواج پر خروش اضطراب به آرامش رسیده‌ام.

هوش مصنوعی: در شب هجرت، نپرس از دل نگرانم، که خواب من را تیر شهاب بیشتر نگران می‌کند.

هوش مصنوعی: از شدت درد دوری، اجزای وجودم می‌خواهند که از هم جدا شوند و شریان‌هایم از بدنم بیرون آمده‌اند، مانند تارهای یک ساز.

هوش مصنوعی: عزیز من از سر تا toe بسیار باصفا و دلربا است، گویی زیبایی‌اش را از شراب گل به ارث برده و در آب غوطه‌ور شده است.

هوش مصنوعی: لبانش زیباتر از قبل شده است، مثل اینکه دشنام تلخ، همان طور که به کیفیت شراب می‌افزاید، بر جذابیتش افزوده است.

هوش مصنوعی: وقتی که چهره‌ات در شوق و شادی درخشش دارد و در خواب هستی، نور چهره‌ات همچون ماهتاب بر دامن شب می‌نشیند.

هوش مصنوعی: در هنگام تماشای چهره‌اش، عرق از حیا و شرم بر صورتش نشسته است. این زیبایی و جذابیت او مانند گلابی است که از گل می‌چکد و بر دل می‌نشیند.

هوش مصنوعی: اگر لبخند و کلامش با من گرم نشود، جای نگرانی نیست. چون آتش یاقوت هرگز خاموش نمی‌شود.

هوش مصنوعی: خون قلبم را به جوش آورد و غم‌ها و یادهای ناخوشایند را از ذهنم زدود. آن لب که کم صحبت می‌کند و آن چشمان نرگس‌مانند که به خوبی پاسخ می‌دهند، تأثیر عمیقی بر من گذاشت.

هوش مصنوعی: ما در شب‌های وصال و روزهای جدایی، دچار حیرت و بی‌تابی هستیم. این احساسات ما را از آرامش دور کرده و مانند سیماب (جیوه) نگران و مضطرب کرده است.

هوش مصنوعی: هر شب غم او را همچون زنجیری آتشین می‌کشد و هیچ کافری نمی‌تواند مانند دل عاشق در عذاب باشد.

هوش مصنوعی: دست عدالت او به موهای پیچیده‌اش می‌رسد، ای کاش این گره‌هایی که در پرده‌اش افتاده‌اند، باز شوند.

هوش مصنوعی: زمانی که درد و غم، انسان را به شدت آزار می‌دهد، نگاه ناامیدانه و تلخی به زندگی دارد که مثل زهر بر جانش تأثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: نه طلا و داغی در دست است و نه حتی اشکی به عنوان نشانه، اما عاشقان را بدون حساب و کتاب جمع‌آوری می‌کند.

هوش مصنوعی: خبر خوش به دل‌ها که خط خوش او مانند عنبر، از نو در محضر عشق، فاش کرده که چه بر روی کتاب نوشته شده است.

هوش مصنوعی: عاشقان به خاطر دلشکستگی‌ها و غم‌هایی که دارند، به نگاهی از سر عشق به جهان می‌نگرند. این نگاه در واقع نمایانگر درد آن‌هاست و به عبارتی، اشک‌هایی که می‌ریزند، به سوز و گداز دلشان اشاره دارد. در اینجا، آنچه درون ساغری وجود ندارد، تنها رنج و درد است که به شکل اشک‌هایشان بروز می‌کند.

هوش مصنوعی: درد بی‌نوشی و خماری من در سرم کافی است، پس چرا درد دیگری به دردهایم اضافه می‌کنی؟ این محاسبه و نظارت بر من را کنار بگذار.

هوش مصنوعی: من هرگز از خواهش برای نوشیدن شراب ناب دست نخواهم کشید و هرگز از می سرخ و زیبا فاصله نخواهم گرفت.

هوش مصنوعی: من از سرکشی و نافرمانی خود نگرانی ندارم. زیرا با پیروی از بوتراب، نعمت‌ها و برکت‌ها مانند باران از دامن من فرو می‌ریزد.

هوش مصنوعی: او وصی پیامبر اسلام است و پیشوای موجودات جن و انسان‌ها، همچنین او بزرگ‌ترین شخصیت در دنیا و دین به شمار می‌رود و سروری والامقام است.

هوش مصنوعی: اگر کسی بتواند سایه خود را بر روی دریا بیفکند، مانند این است که دکمه چاک گریبان بر روی امواج قرار گیرد و آن موج به حباب تبدیل شود.

هوش مصنوعی: آن فرماندهی که خیبر را فتح کرد، با دعا و ثنای او، دل‌ها را به سوی خود گشوده و به ما فیض عطا می‌کند.

هوش مصنوعی: کسی که اراده‌اش را محکم و قوی کند و از تلاش برای یافتن اهدافش دست برندارد، می‌تواند به راحتی از هزاران دشواری و چالش عبور کند.

هوش مصنوعی: کسی که در مبارزه و نبرد همچون شعله‌ای تند و پرقدرت عمل کند، دشمنانش را تحت تأثیر قرار می‌دهد و آنچنان آثاری بر آن‌ها می‌گذارد که مانند حبابی در آب، می‌شکنند و از بین می‌روند.

هوش مصنوعی: تنها کسی که شایسته‌عظمت و رهبری است، کسی است که از جانب خداوند به عنوان امیرالمؤمنین شناخته شده است.

هوش مصنوعی: اگر حمایت از ضعیفان در دست حکام باشد، قدرت حاکم می‌تواند به‌راحتی بر شیر نر هم غلبه کند و او را به بند بکشد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که عمر دشمنش به پایان نرسیده است، شاید اگر اوضاع مساعد شود، بتواند احساساتش را به صورت کلامی بیان کند و مانند حباب از خودش صدا تولید کند.

هوش مصنوعی: سقف آسمان مانند قالی بلندی بر روی تالار بزرگ وجود دارد و طول عمر خضر، نماد زندگی جاودان، زیر آن به عنوان پایه‌ای محکم قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: تا روز قیامت، باغ و بهشت او در حجاب و پنهانی مانده است و مردم از زیبایی‌ها و نعمت‌های آن بی‌خبرند.

هوش مصنوعی: بوسه‌ای از نور، آستین‌اش را کنار زده و درخشش آن بر پیکر خورشید، توام با ناخوشی و تردید است.

هوش مصنوعی: حلقه‌های زره دشمن مانند موج‌هایی به هم برخورد کردند و وقتی که برق تیغ او دیده شد، آب به دور تنش حلقه زد.

هوش مصنوعی: مردم چشم که در میدان جنگ به عزم و اراده مبارزه می‌کنند، به غبار ناشی از آن مکان می‌بالند و زیبنده آن‌هاست که به خاطر سختی‌ها و تلاش‌هایشان، در چشمانشان نشانه‌ای از آنچه که تجربه کرده‌اند، دیده شود.

هوش مصنوعی: چرخ زمان به سرعت در حال حرکت است و سرنوشت‌ها به سادگی تغییر می‌کنند. وقتی فشار کم می‌شود، همه چیز راحت‌تر پیش می‌رود و وقتی فشار زیاد می‌شود، کارها دشوارتر می‌شود.

هوش مصنوعی: من به برکت مهر امیر دین‌پرور علی زنده‌ام؛ اگر وجودی کوچک هم وجود داشته باشد، از نور آفتاب بهره‌مند است.

هوش مصنوعی: کسی که بدون هیچ امکانات و وسایل دنیایی، از روی عشق و ارادت به خدمت آن بزرگوار می‌شتابد و در میدان جهاد همراه او می‌باشد.

هوش مصنوعی: اگر در آن مسیر، خارهایی به پایش گود بیفتد، این خارها به مانند دلیلی می‌شوند برای صید دشمنان دین که همچون چنگال عقاب به شکار می‌پرند.

هوش مصنوعی: بعد از این، خود را از زندگی دنیوی دور می‌کنم و به معنویت و حجاب‌های روحی روی می‌آورم. به یاد دارم که در فضای معنوی و خالصی که پیدا کرده‌ام، چه مدت می‌توانم مانند حبابی ناپایدار باقی بمانم.

هوش مصنوعی: از این پس، دوست دارم که در درگاه پروردگار حضور داشته باشم و از خاک دروازه‌های پادشاهی او گشایش بیابم.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است که او به سادگی‌های من توجّه کند و من در عوض از کارهای نادرستی که کرده‌ام انتظار پاداش داشته باشم؟

هوش مصنوعی: چشم انتظار پاداشی هستم که در حدیثی درباره سرشت انسان آمده است، و به همین دلیل می‌خواهم در برابر کردارهای ناپسند خود، پاداشی دریافت کنم.

هوش مصنوعی: پس از این، از زاهرو دعا می‌خواهم، زیرا یقین دارم که دعاها به برکت ولایت او مورد قبول واقع می‌شود.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دنیا وجود دارد، از دشمنان و بدخواهان خود دوری کن، زیرا زندگی دنیوی تو ممکن است بیشتر از زندگی آخرت به خطر بیفتد و نابود شود.