هوش مصنوعی: ای کسی که با بخشش خود گناه را در دل من پاک کردی و با عشق و محبتت، ایمان را در قلبم جاری ساختی.

هوش مصنوعی: چقدر از دست کرم، مروارید و یاقوت پاشیده‌ای که آبروی دریا و خون دل را بر باد داده‌ای.

هوش مصنوعی: من به قدرت و نیروی تو افتخار می‌کنم، چون با آن چوب سنگین و با اعتماد به نفس، مغزهای پریشان را به زمین انداختی.

هوش مصنوعی: خون دشمن که بر زمین ریخته شده، باعث شکوفایی گل‌های زیبا بر بدن او شده است، همان‌طور که اگر پیکان را به سمت کسی پرتاب کنی، گل‌های سیراب و تازه‌ای برایش به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر به شوخی و بازی نارنجی و گل‌گون رنگ جلوه‌ای زیبایی خلق کردی، گل‌های خوشبو را به دامن آسمان پاشیدی و از چرخش و حرکت خود به آنها حیات بخشیدی.

هوش مصنوعی: دست generosity تو مانند جواهرات، برای فقیران پخش شده و از فراوانی مرواریدها در هر سو ریخته شده است.

هوش مصنوعی: مانند صدف خالی که در کف دریا در آب‌های عمان باقی مانده، به زیبایی و ارزشمندی‌های خود توجه نکردی و آن‌ها را از دست دادی.

هوش مصنوعی: هر کسی که بدون عشق و محبت در مسیر دین تو گام بردارد، مانند گلی است که دانه‌های درونش پاره‌پاره شده و در جیب و لباسی به زمین ریخته است.

هوش مصنوعی: دلشکاف از آب تیغ تو، به دشمن تو آسیب می‌زند و تو باده‌ای از زهر فنا را در جان خود ریختی.

هوش مصنوعی: من از توانایی معجزه‌وار تو دیده‌ام که چگونه درد را از بدن انسان مانند گردی که از پیراهن جدا می‌شود، به راحتی می‌زالی.

هوش مصنوعی: از تو می‌خواهم که سلامت جسم برادرم را به او برگردانی، یا مانند آنکه دردهای عالمی را با نوشدارویی شفا بخشیده‌ای، به او نیز کمک کنی.