هوش مصنوعی: هر کسی که مانند شبنم به زیبایی و لطافت در حیرت است، وقتی از خود و دنیای خود می‌رود، نیازی به دلیل و توجیهی ندارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که به آنچه دارد قانع باشد و از زیبایی‌های زندگی بهره ببرد، مانند دریاچه‌ای است که از آب چهره‌اش بهره‌مند است.

هوش مصنوعی: در دوستی، حتی از درد هم می‌توان بهره‌ای برد؛ اگر چه در آتش وجود خلیل(ع)، گلزار وجود شکل می‌گیرد و زیبا می‌شود.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که امروز به دلیل شرم و خجالت، در آینه تصویر تو نمی‌تواند از خودت با نام خدا یاد کند. به عبارتی دیگر، این اشاره به حس پشیمانی یا ناتوانی در مواجهه با حقیقت دارد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که زیبایی و نور خورشید از پرده‌پوشی او (رخصار زیبای محبوب) بی‌نیاز است. در واقع، جاذبه و درخشندگی او به حدی است که نیازی به پوشش یا جلوه‌ای دیگر ندارد. همچنین، هودج (سرویس مخصوص سفر) تو به قدری زیباست که از آنچه که باید، فراتر رفته و خود را وابسته به چیز دیگری نمی‌داند.

هوش مصنوعی: در جذب کردن دل و عاشق شدن، از چشم دیگران و مصلحت‌ها پیروی نکن. عاقلانه عمل کردن به معنای تن دادن به نظرات نادرست نیست.

هوش مصنوعی: در طول شب، دل من مانند ماری که به خود می‌پیچد، به خاطر زلف کسی این‌قدر دچار درد و پریشانی و تنگی می‌شود که تا سپیده‌دم نمی‌تواند آرام بگیرد.

هوش مصنوعی: مانند صیدی که دامش را شکسته است و دیگر نمی‌تواند پرواز کند، دل من نیز در چنگال زنجیرهایی بزرگ گرفتار شده و غمگین و خونین است.

هوش مصنوعی: برگرد و از خشم و فریاد دست بردار، که سال‌هاست به خاطر عشق تو، آغوش من منتظر توست و مانند چشمی که به خواب رفته، باز است.

هوش مصنوعی: اگر کسی به زیبایی تو نگاه کند و در آن حیران بماند، آینه نمی‌تواند از انعکاس آن زیبایی لذتی ببرد.

هوش مصنوعی: باید مدت زیادی در انتظار بمانم تا بتوانم داستانی از موهای بلند کسی بگویم.

هوش مصنوعی: مثل جویی که از همه جا به سمت دریا می‌ریزد، هیچ نشانی از بیگانگی در کوی تو نیست.

هوش مصنوعی: عدم صداقت و زشت‌کاری دیگران برای روح حساس و لطیف انسان گران و ناگوار است، همان‌طور که نیکوئی از سوی شخص بخیل خوشایند نیست.

هوش مصنوعی: دل من به چیزی آرام نمی‌گیرد، حتی اگر آبی بر آن بریزند. جواهرات و چیزهای باارزش هم نمی‌توانند احساسات درونم را تسکین دهند.

هوش مصنوعی: از آن می که ساقی به دل من ریخته است، در هیچ کجای سال، خم جمشید را مانند آن نمی‌یابم.

هوش مصنوعی: خوشحالیم که ما درویش هستیم و به لطف توکل، هرگز دست دراز نکرده‌ایم به هیچ چیزی.

هوش مصنوعی: نادانی تو باعث شده که در غم و اندوه دنیا به سر ببری. در واقع، تو از زخم‌ها و دردهایت در زندگی تغذیه می‌کنی، به مانند حس خشم و ناراحتی که در وجودت وجود دارد.

هوش مصنوعی: هرکسی که در پی پیدا کردن وکیلی است و به غیر از حق و حقیقت می‌نگرد، در نهایت کارش به بن‌بست و مشکلاتی می‌رسد.

هوش مصنوعی: چرخ به معنای زمان یا سرنوشت، بسیار بی‌رحم و فریبکار است. این چرخ هرگز کسی را که به دامش افتاده، رها نکرده است، حتی اگر آن شخص مانند زال، پا به سن گذاشته و زخم دیده باشد.

هوش مصنوعی: جایی که موفقیت و خوشبختی حضور پیدا کند، قدرت و سلطه دلیران شکست می‌خورد و به زودی در هم می‌ریزد.

هوش مصنوعی: از ضعف و ناتوانی چه نگرانی؟ وقتی که سرنوشت خوب است. آیا دیدی که ابابیل‌ها با چه قدرتی فیل‌ها را شکست دادند؟

هوش مصنوعی: ای دل، از این به بعد ستایش‌گر باش، چرا که تنها صفات و فضائل خاندان پیامبر معدن شعر و ادب هستند.

هوش مصنوعی: سخن من مانند گل است و در مدح صادق صحبت می‌کند، در حالی که ذلیلانه به سمت درگاه بزرگ و با عظمت نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: اگرچه سلطنت و دنیا زودگذر است، ولی من از طریق بندگی او به مقام والایی دست یافته‌ام.

هوش مصنوعی: آن پادشاه بزرگ و محترم تو که با توانایی و قدرتش در چشم انصاف، بسیار ستوده است.

هوش مصنوعی: در دنیای علم، تو باعث سردرگمی و نابسامانی ذهن‌ها شده‌ای و در میان دانش دیگری چون فضل تو، همچون افلاطون وجود دارد که به مانند بلبل در باغ علم می‌خواند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به عظمت و جایگاه والای شنونده اشاره می‌کند. او بیان می‌کند که حتی بالاترین مکان‌ها و جایگاه‌های آسمانی نیز در برابر سخنان و کلام این شخص کم‌ارزش هستند. به عبارتی، کلام او چنان ارزشمند و بی‌نظیر است که همه چیز دیگر مانند فرشی ساده و بی‌اهمیت به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: یاد تو قدرت بخش دلیران است، که از نعمت محبت و حمایت تو بی‌بهره‌اند.

هوش مصنوعی: ای سرور دین، اینکه پیکار تو با دیگران را به شیر و روباه تشبیه کنیم، یعنی قدرت و شجاعت تو همچون شیر و ضعف و ناتوانی رقیبانت مانند روباه است.

هوش مصنوعی: من آرزو دارم که محبت و توجه تو را از من نگیری، چون با امیدهای بسیار به درگاه تو آمده‌ام.

هوش مصنوعی: مقصر بودن در کارها و احساس شرمندگی از اعمال گذشته، باعث شده تا با حالت انکساری و ناتوانی به درگاه تو قدم بگذارم.

هوش مصنوعی: زمانی که قیامت بر پا شود و تفسیرگران زیر روشنایی خورشید قرار گیرند، از رحمت پروردگار سایه‌ای بر سرشان افکنده می‌شود.

هوش مصنوعی: ای بزرگواران نیک، در شعری که درباره شما سرودم، امید دارم که از مقام و نزاهت شما پاداش پرباری دریافت کنم.