هوش مصنوعی: تا وقتی که زیبایی تو را دیدم، خودم را نشناختم. چشم‌هایم را به سوی تو گشودم و مانند شمع، ذوب شدم.

هوش مصنوعی: وقتی آسمان گرفته می‌شود و من آهی می‌کشم، صدای ناله زنجیری به گوش می‌رسد. در شب‌ها، به یاد لَخ‌لَخ موهایی که به دور خود پیچیده‌ام، برمی‌خیزم.

هوش مصنوعی: به خاطر دل‌تنگی و ناراحتی از انتظار او، آن‌قدر غم و رنج کشیدم که به اندازه یک قطره خون شدم و مانند اشکی که از چشم می‌ریزد، حسرت و غصه‌ام را به بیرون ریختم.

هوش مصنوعی: به یاد زیبایی چهره‌ات، که روز به روز بر زیبایی‌اش افزوده می‌شود، در دل خلوت خود مانند نفس خودم به آرامی به تو فکر می‌کنم.

هوش مصنوعی: شراب وصل، که اشاره به نزدیکی و اتحاد دوست دارد، نمی‌تواند طعمی به دل من ببخشد؛ زیرا به اندازه‌ای که به یاد تو بوده‌ام و در آرزوی تو بوده‌ام، هیچ چیز دیگری نمی‌تواند آن حس را برایم ایجاد کند.

هوش مصنوعی: در دنیا هیچ نشانی از عشق و دل‌باختگی نبود، من همچون خون بودم که از چشم حسرت به بیرون می‌چکیدم.

هوش مصنوعی: چرا از این افتخار که امشب مانند ماه نو هستم، خوشحال نباشم؟ تمام وجودم را از شوق جمع کرده‌ام و به خاطر چهره‌ات، گونه‌هایم را بوسیدم.

هوش مصنوعی: تمام وجودم به قدری پر از نشئه و سرمستی ناشی از خیال او شده که از هر قطره خونم توانسته‌ام یک پری زیبا بسازم.

هوش مصنوعی: زمین، به‌عنوان پوشش من است و از عمق وجودم، آزادی را حس می‌کنم؛ حالا آسمان تنها یک تکه غبار در فضاست که از وسعت تنهایی و آزادگی‌ام برخاسته است.

هوش مصنوعی: من با دل شکسته و غمگینم به نگاه او پناه بردم و در این بازی فریب، در برابر چشمان مطمئنش خود را نشان دادم.

هوش مصنوعی: در دل به یاد زیبایی‌های رنگارنگ و خوش‌عطر گل‌ها مشغول شدم، در حالی که به یاد زلف و چهره‌ی محبوبم به گل و گیاه فکر کردم و در آن غوطه‌ور شدم.

هوش مصنوعی: من از تفکر درباره خودم و توصیف رنگ و عطر به خوبی نمی‌توانستم آرامش داشته باشم و از بیان زیبایی‌ها و پیچش مو و چهره، احساس ناراحتی کردم.

هوش مصنوعی: اگر من در حضور پادشاهی نباشم، به او ویژگی‌هایش را نگو، زیرا که سایه لطف او بر سر عرش آسمان همانند سایه نخل امید من گسترده است.

هوش مصنوعی: امام جعفر صادق، پیشوای دین و دنیا، به قدری بزرگ و با عظمت است که وقتی نام او را بر روی زبان می‌آورم، خود را فراتر از این دنیای مادی می‌بینم.

هوش مصنوعی: نگو که مانند عیسی، چهار قدم به آسمان برداشته‌ام و از باغ بهشت، گل‌های عربی را چیده‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی دیدم که فرشتگان در آن باغ با برکت به ستایش او گوش فرا داده‌اند، این رباعی را سرودم.