جویای تبریزی » دیوان اشعار » مناقب » شمارهٔ ۲۸ - رباعی

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>‏«هر کس ز فلک به فضل فایق باشد</p></div>
<div class="m2"><p>شاید که به بندگیش لایق باشد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بر عرش برین مبارکش باد خرام</p></div>
<div class="m2"><p>آنکس که چو من غلام صادق باشد»‏</p></div></div>

شمارهٔ ۲۹ - به خاک درگه او تا جبین آرزو سودم

‏هر کس ز فلک به فضل فایق باشد
شاید که به بندگیش لایق باشد
بر عرش برین مبارکش باد خرام
آنکس که چو من غلام صادق باشد‏

هوش مصنوعی: این شعر به ستایش و تمجید از فضیلت‌ها و برتری‌های انسانی اشاره دارد. شاعر می‌گوید که هر کس که در زندگی از نظر فضل و کمال برتری دارد، شایسته‌ی بندگی و خدمت به دیگران خواهد بود. او همچنین به شخصی اشاره می‌کند که مانند خود او، بندگی و وفاداری صادقانه دارد و بر عرش اعلا مورد احترام و تحسین قرار می‌گیرد.

شمارهٔ ۲۷ - در منقبت حضرت امام جعفر صادق (ع)‏

شمارهٔ ۲۸ - رباعی

هوش مصنوعی: هر کسی که در زندگی به موفقیت و فضیلت دست یابد، ممکن است شایسته‌ی بندگی و خدمت به دیگران نیز باشد.

‏«هر کس ز فلک به فضل فایق باشد

شاید که به بندگیش لایق باشد

هوش مصنوعی: بر فراز عرش، خوشا به حال کسی که مانند من، بنده‌ای راستین و صادق باشد و با افتخار قدم بزند.

بر عرش برین مبارکش باد خرام

آنکس که چو من غلام صادق باشد»‏

شمارهٔ ۲۸ - رباعی

اطلاعات

برگردان به زبان ساده