هوش مصنوعی: من به قدری از زشتی کارهایم آسیب دیده‌ام که مانند شانه‌ای که در دست دارم، انگشتانم مانند خلال‌ها شده‌اند و به تکه‌تکه تقسیم شده‌اند.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم از خواسته‌ها و آرزوهایم رهایی یابم، چون دل من مثل پرنده‌ای در قفسی گرفتار است و بندهای آن به آرزوهای دور و درازم وصل است.

هوش مصنوعی: با اینکه در قفس غم گرفتارم و قادر به پرواز نیستم، اما نمی‌توانم از آرزوها و خواسته‌های خود رها شوم.

هوش مصنوعی: از شدت اندوه، بر زمین طرحی می‌کشم که در آسمان نشسته است، چون دلم پر از غبار ناامیدی است.

هوش مصنوعی: ما همچون غنچه‌ای هستیم که از روی پشیمانی انگشت‌مان را گزیده‌ایم؛ یعنی به خاطر کارهایی که کرده‌ایم، حسرت می‌خوریم.

هوش مصنوعی: چنان از مردم فاصله گرفتم که سال‌هاست هیچ‌کس در دل من نفوذ نکرده، جز ماه و سال که به عنوان زمان در زندگی‌ام حضور دارند.

هوش مصنوعی: از شدت شوق و نگرانی به پای درگاه تو افتاده‌ام، مانند عکسی که در آب روان نمایان است و حالتی آشفته دارم.

هوش مصنوعی: بیایید که زیبایی دیدن تو برایم از هر چرخش و حرکتی در پیاله بیشتر است، هرچقدر هم حال و احوالی که دارم تغییر کند.

هوش مصنوعی: در شب وصال معشوق، نوشیدن شراب زیر قوس ابروهای تو لذت‌بخش است. تماشای شمشیر در شب عید، نشانه‌ای خوشی است.

هوش مصنوعی: هر جا که قدم بگذارد، هزاران چشم به او می‌نگرند، مانند طاووسی که مست و شگفت‌انگیز به دنبال‌اش هستند.

هوش مصنوعی: زیبایی و طراوت صورت او بسیار بیشتر از حد معمول است، امیدوارم که بر صورتش لکه‌ای تیره نیفتد.

هوش مصنوعی: به خاطر ببخشید، این راز زیبایی و شکوه شماست که قامت و رنگ سرو و گل را به ارمغان آورده و چمن نیز به عظمت شما زنده شده است.

هوش مصنوعی: چشمان او به خاطر زیبایی و نازکی صورتش به شدت مجذوب و شیفته شده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر سایه‌ی سر مژه‌اش حرکت کند، نقطه‌ای که روی صورتش به عنوان خال است، محو می‌شود.

هوش مصنوعی: بلبل با رنگ و صدایش چطور می‌تواند تصویری از گل غنچه بسازد؟ در حالی که پرنده شوق من، در انتظار پرواز است.

هوش مصنوعی: گل که به رنگ رخسار تو حسادت می‌ورزد، از غم و اندوه به خون نشسته است؛ به طوری که به خاطر قد و قامت تو، نهال‌ها هم به احترام تو از جای خود بلند شده‌اند.

هوش مصنوعی: چشمم به خاطر دیدن تو به شدت خسته شده است و اگر کسی بخواهد دردم را درمان کند، او باید مانند یک بینا در این زمینه آگاه باشد.

هوش مصنوعی: نسیمی که از دل به سوی معشوق می‌آید، مانند بوی خوش گل است که از باغ به وسیله باد شمال به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: به خودت رسیدگی کن و از عشق و زیبایی‌های آن لذت ببر، زیرا تنها کسانی که به زیبایی و کمال اهمیت می‌دهند، می‌توانند به اوج برسند.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم به کجا بروم و به چه کسی بگویم که اندوهی عمیق در قلبم جا گرفته و مانند دشت‌هایی وسیع، همه جا را در بر گرفته است.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد به صورت بیجا و احمقانه بر خود بزرگ‌تری کند، همانند حیوانات نادان که به دلیل نداشتن هوش، به خود زحمت می‌دهند و خود را به زنجیر می‌کشند، به اندازه یک مو هم نمی‌تواند به موفقیت و پیشرفت دست یابد.

هوش مصنوعی: کسی که زمانی روی اسب می‌نشست و با صدای توخالی و بدون دانش مانند طبل به صدا در می‌آمد، حالا نشسته است و به خود می‌نگرد.

هوش مصنوعی: کسی که صاحب اسب نمرود باشد، در واقع مالکی بزرگ و با قدرت است، و کسی که صاحب خر شود، به نوعی به دجال نسبت داده می‌شود. در اینجا به نوعی به تفاوت وضعیت‌ها و شخصیت‌ها اشاره می‌شود، که یکی با قدرت و بزرگی و دیگری با ضعف و ناتوانی همراه است.

هوش مصنوعی: در این زمانه، هنری جز صحبت کردن طولانی وجود ندارد و مردم قدرت و مهارت خود را با پرگویی نشان می‌دهند.

هوش مصنوعی: دل من پر از غم و اندوه است و این حال و روزم به حدی رسیده که نمی‌دانم چه باید بکنم. غم و غصه چنان روی دلم را پوشانده که دیگر نمی‌توانم شادی را احساس کنم.

هوش مصنوعی: آیا به جز در درگاه یک پادشاه، می‌توان پیشانی به زمین نهاد و احترام کرد؟ چرا که آن درگاه، جا و مقام بلندی دارد.

هوش مصنوعی: محمد عربی، که انتخاب شده و ضروری است، با خواست او، امکان‌پذیر است و آنچه که غیرممکن بوده، ممکن می‌شود.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه نوع ماهیتی دارد، اما فقط می‌دانم که همه زیبایی و کمال از آن به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: فرشتگان آسمان به خاطر سجده کردن در برابر مقام والای او، از بهره‌مندی و قبول نعمت‌ها محروم مانده‌اند و این موضوع در ذهن آنها همواره جریان دارد.

هوش مصنوعی: صبح همیشه به روزی‌دهندگانش نور خورشید را از قلب مکیال (مقدار سنج) بیرون می‌آورد.

هوش مصنوعی: کودکان از سفره‌ی بخشش به اندازه‌ی کافی بهره‌مند شده‌اند و همچنان با علاقه و اشتیاق از آن می‌چشند.

هوش مصنوعی: وقتی ابر شفاعت او در روز قیامت سایه می‌افکند، با یک نیم‌قطره از رحمتش، آلودگی‌ها و گناهان افراد را پاک می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر پرنده‌ای را که به سوی آفتاب پرواز می‌کند، از پرواز بازداری، بال‌ها و پرهایش رنگ گل را به خود می‌گیرد.

هوش مصنوعی: به یاد گرمی قهر تو، دشمن را به گونه‌ای مجروح می‌کنم که مانند دانه‌های انار قطره‌قطره خون از بدنش بریزد.

هوش مصنوعی: پیام زمین به تو از طرف نسیم رسید و جبینش که به شکل سجده است، از هر طرف به پیشباز آمد.

هوش مصنوعی: وقتی نسیم دل‌انگیز گلستان تو به دشت می‌وزد، از شاخه‌ی خود گل را به سر غزال می‌زند.

هوش مصنوعی: اگر از کوه آرامش تو، تخم فولادی در دست آینه‌ی ساز بیفتد، حتی در فرض محال.

هوش مصنوعی: تصویر روی کاغذ به‌خاطر وجود آئینه نمی‌تواند نمایان شود، چون ابتدا باید تصویر در آئینه دیده شود تا به کاغذ منتقل گردد.

هوش مصنوعی: در هوای طوفانی، پرنده‌ای که به زمین افتاده، به شکلی به درون تخم رفته و مانند گل شکوفه می‌زند و بال و پر می‌گیرد.

هوش مصنوعی: وقتی دل عاشقان با آه و ناله‌ای به یاد تو پر از عشق و شوق می‌شود، در این باغ زیبا که با محبت تو آبیاری می‌شود، قد به درختی بلند خواهند کشید.

هوش مصنوعی: غزالان در چشم خود، مانند دسته‌ای گل و خار را احساس می‌کنند و اگر شیر در کنار آن‌ها باشد، چنگال خود را برمی‌افرازد تا عدل تو را نشان دهد.

هوش مصنوعی: امروز که دشمنی به دوستی تبدیل شده، یادگاری از توافق تو با من، مانند نشانی است که داغ پلنگ بر چشم غزال به جا می‌گذارد.

هوش مصنوعی: زمان حال باید ادامه داشته باشد تا روز قیامت؛ زیرا به حکم تو، گذشتن ماه و سال ممنوع است.

هوش مصنوعی: به خاطر ضربهٔ سخت و سنگین تو، دشمنان همچون قرعه‌ای در دستان رمال، در شکست و سرافکندگی به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به این است که به واسطهٔ قدرت عدالت تو، دست ظالمی که توانایی و جرات آزار دیگران را دارد، کوتاه شده و به زانو در آمده است. بروز این عدالت باعث شده که آن فرد ظالم به ناکامی و سرگشتگی دچار شود.

هوش مصنوعی: اگر ناخن هلالی شکل از دست جدا شود، مانند چنگال شیر نر به گل‌های نرم می‌افتد.

هوش مصنوعی: زمانی که سخاوت او در دسترس نیست، هر گونه طمعی را باید کنار گذاشت، زیرا در برابر بخشش او، حتی زبان پرسش نیز خاموش می‌شود.

هوش مصنوعی: چمن به خاطر باران از ابرها طراوت می‌گیرد و در دل سنگ سخت، گلی پیدا می‌شود که مانند چنگالی به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: هر کس که از بندگی خدا بهره‌مند باشد، شایسته است که این نور و ارزش را به نمایش بگذارد، مانند سایه‌ای که به دنبال نور آفتاب حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: دوست من، آیا ممکن است که با لطف و رحمت او دستگیر شوم؟ زیرا قلبم به خاطر بار سنگین غم و اندوه زیر کوه و زر مدفون شده است.

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر اشاره دارد به اینکه آیا از این شعر چیزی شنیده‌ای که به اندازه‌ای زیبا و جذاب باشد که آسمان هم تحت تأثیر قرار گرفته و شادمان شود، مانند فردی بزرگسال و با تجربه که حال نیکویی دارد.

هوش مصنوعی: به من همین قدر از وجودم کافی است که به خاطر کسی مثل تو، که مقامش بلند است، به سروری رسیده‌ام و این برایم افتخار بزرگی است.

هوش مصنوعی: همواره به لطف و نعمت، دشمن تو تحت تأثیر قرار می‌گیرد، درست مانند کسی که بینایی ندارد و نمی‌تواند صحبت کند.

هوش مصنوعی: همیشه امیدوارم حال من از روز قبل بهتر باشد، به برکت مدح پیامبر یا ای تغییر دهنده حال‌ها.