جویای تبریزی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۱۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>به کیش ما پس از خلوت نشین لی مع الهی</p></div>
<div class="m2"><p>کسی حاشا که چون شاه ولایت بوالحسن باشد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بود با غیر در چشم بصیرت شاه مردان را</p></div>
<div class="m2"><p>همان فرقی که از شمشیرزن تا خشت‌زن باشد</p></div></div>

شمارهٔ ۱۴

به کیش ما پس از خلوت نشین لی مع الهی
کسی حاشا که چون شاه ولایت بوالحسن باشد
بود با غیر در چشم بصیرت شاه مردان را
همان فرقی که از شمشیرزن تا خشت زن باشد

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف مقام و جایگاه ویژه‌ای که کیش یا آیین خاصی پس از انس با خداوند دارد، می‌پردازد. شاعر به قدرت و عظمت ولایت بوالحسن اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که در دیدگاه کسانی که بصیرت دارند، هیچ‌کس را چون او نمی‌توان یافت. همچنین، تفاوتی که میان افراد مختلف از نظر جایگاه و توانمندی وجود دارد، به تصویر کشیده می‌شود.

شمارهٔ ۱۲ - تاریخ فوت شایسته خان

شمارهٔ ۱۳

هوش مصنوعی: پس از اینکه نشسته‌ایم و با خداوند خلوت کرده‌ایم، در مذهب ما هیچ‌کس وجود ندارد که جایگاه او همچون مقام شاهان و بزرگانی مانند بوالحسن باشد.

به کیش ما پس از خلوت نشین لی مع الهی

کسی حاشا که چون شاه ولایت بوالحسن باشد

هوش مصنوعی: در چشم ناظران دانا، تفاوتی که میان افراد مختلف وجود دارد، مشابه تفاوتی است که بین یک شمشیرزن و کسی که تنها گِل می‌زند، وجود دارد.

بود با غیر در چشم بصیرت شاه مردان را

همان فرقی که از شمشیرزن تا خشت‌زن باشد

شمارهٔ ۱۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده