هوش مصنوعی: با گردش در دشت و کویر، آیا مشکلی از ما حل می‌شود؟ پرده‌های بیابان همچنان در دل ما قفل هستند.

هوش مصنوعی: هنگامی که غم و درد از خاک مقصد ما برمی‌خیزد، دل ما همچون پرده‌ای است که منزلت و جایگاه ما را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: امروز مژگان ما اشک نریخته، و تو که در کنار ما هستی، فردا از میوه و نتایج آن چه چیز‌هایی خواهی پرسید؟

هوش مصنوعی: من مانند آتش زبانه می‌کشم و از مجلس بیرون می‌آیم، اما سنگین و غمگین هستم، زیرا محفل ما پر از غم و غصه شده است.

هوش مصنوعی: در شب‌های وصال، هنگامی که از درد جدایی خود ناله می‌زنم، شرم نگاه من باعث می‌شود که او از من دور شود و این احساس فاصله را ایجاد کند.