هوش مصنوعی: هر کسی غمی در دل دارد، من هم در این غم شریک هستم، و هر جا دلی به درد بیفتد، من هم غمگین می‌شوم.

هوش مصنوعی: در کنارم یاد یک زیبایی می‌درخشد و از چشمانم بر دامن پرستاره آسمان، آرزو دارم که بر روی زمین باشم.

هوش مصنوعی: سپاسگزارم، اما توقع نداشته باشید که در اینجا اشاره‌ای به منبع اصلی کنم. به همین خاطر، این متن را به صورت مستقل بیان می‌کنم: زندگی و سرنوشت، همیشه با اشک و غم هنرمند درگیر است، مانند یک تیغ که همیشه تیز و برنده می‌ماند. تا کی باید این غم را بر پیشانی خود تحمل کنم؟

هوش مصنوعی: همچون دامندی که در زیر خاک پنهان است و تا روز قیامت منتظر است، من نیز پس از مرگ همواره در کمین وصال او خواهم بود.