هوش مصنوعی: من با درخشندگی آتش عشق سوختم تا این که وجودم نورانی و همچون آینهٔ خورشید شد و اکنون فقط خاکسترم باقی مانده است.

هوش مصنوعی: در خواب و خیال من هر لحظه تو به شکلی جدید و زیبا ظاهر می‌شوی، به‌طوری که می‌توانم تصور کنم صدها رنگ و زیبایی از گل‌ها از روی بستر من عبور می‌کنند.

هوش مصنوعی: دور از دیدار او، اشک‌هایم بی‌وقفه سرازیر می‌شوند، مانند گروهی از آهوهای هراسان که از چشمانم جاری می‌شوند.

هوش مصنوعی: وقتی در عشق تو غرق شوم، دیگر چیزی از من باقی نمی‌ماند و حیرتم مثل آئینه‌ای می‌شود که جوهر وجودی‌ام را نشان می‌دهد.