هوش مصنوعی: ما که دل‌مان را در دنیای خراب و فاسد گذاشته‌ایم، در واقع یک چیز ارزشمند و گرانبها را در فضایی بی‌ثمر و بی‌فایده انداخته‌ایم.

هوش مصنوعی: خورشید از نسیم عشق مانند عطسه‌ای لطیف می‌باشد که بر این شعله‌های دل‌سوزی که به خاطر بی‌قراری‌های عاشقانه ایجاد شده است، می‌وزد و آن‌ها را حرارت می‌بخشد.

هوش مصنوعی: در مسیر جستجو، با گرمی رفتار خود شعله‌ای از اشتیاق در آغوش شتاب قرار داده‌ایم.

هوش مصنوعی: ساده‌لوحی که برای به دست آوردن آرامش و آسایش خود، در دریای پر اضطراب غرق شده‌ایم.

هوش مصنوعی: معشوقهٔ ما از دیدار با ما غافل نشد، زیرا که ما خود را از پردهٔ حیرت بیرون آورده‌ایم و با چهره‌ای نمایان در برابرش هستیم.

هوش مصنوعی: امشب در هوای گرم، به عشق و معشوقه‌ام مشغولیم و لباس خواب‌مان را از پارچه نرم و لطیف ماهتاب به زمین انداخته‌ایم.

هوش مصنوعی: به دنبال شناخت خود هستیم و اثر ردپای مسافران را بر دروازه کاخ زیبای بوتراب مشاهده کرده‌ایم.