هوش مصنوعی: ما خود را به اندازه‌ی خاکساری به زمین می‌زنیم و دل را همچون علامت پای بر روی جاده‌ای که به خانه می‌رسد، متصل کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: زیبایی او از دوران کودکی باعث رشد و پرورش شور و عشق در دل ما شده است. ما به جای اینکه مهره‌هایی در گهواره‌اش بگذاریم، دل‌های خود را به او پیوند داده‌ایم.

هوش مصنوعی: اشک‌های ما همچون عسل خالص بر زمین میریزد، زیرا دل ما به زیبایی تو وابسته است.

هوش مصنوعی: ما تا روز جزا و برپایی آن، با همین نشانه و علامت، مسیر خود را پیدا خواهیم کرد؛ باید بگویم که برای این هدف، خود را قربانی کرده و از خون خود حنا به عنوان نمادی از مبارزه و مقاومت آماده کرده‌ایم، حتی اگر قاتل ما باشد.

هوش مصنوعی: ترس و هراس از عشق تو هرگز دل ما را از جاده عشق دور نمی‌کند؛ ما دل خود را به تارهای زلف آن زن سیاه‌مو گره زده‌ایم.

هوش مصنوعی: در واقع، امیدهایی که داریم، فقط شبیه غنچه‌هایی در گلزار ناامیدی هستند که ما به زندگی‌مان اتکا کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما در سایه‌ی رنج و درد خود از خطرات محفوظ هستیم، زیرا بر روی بازوی خود نشانه‌های غم و غصه را حمل می‌کنیم.

هوش مصنوعی: سکوت، کلید قفل‌های بسته شده در دل‌هاست و ما به خاطر حل مشکلات، لب‌هایمان را بسته نگه داشته‌ایم.

هوش مصنوعی: ما به محبت و توجه دل‌نشین اولیا دل بسته‌ایم و جان خود را به این پیوند محکم کرده‌ایم.