هوش مصنوعی: وقتی تو رفتی، نتوانستم باده بنوشم و از شوق زندگی لذت ببرم؛ مثل غنچه‌ای که نتواند شکفته شود.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم دیگر این اضطراب را تحمل کنم. فشاری که در دل دارم، بیش از حد زیاد شده و من نمی‌دانم چه کاری باید انجام دهم تا این حالت را از بین ببرم.

هوش مصنوعی: بوی بهار، عشق را در من بیشتر می‌کند و در باغ‌های پر زلف به راه رفتن و شوق ورزیدن مشغولم.

هوش مصنوعی: دست من درگیر دشمنی و کینه است، مانند دشتی که هرگز جدا شده از دامن خود نیست.

هوش مصنوعی: عشق باعث شده است که دل من پرورش یابد، اما هنوز به حالت دلخواه و آرامش در نیامده‌ام.

هوش مصنوعی: به اندازه کافی از آب حیات، خواهانم که آبرویم را حفظ کند. منت دوست را به جان می‌خرم و هرگز دشمنی نیفزوده‌ام.