هوش مصنوعی: ما دل خود را به زیبایی ابروهای خمیده‌ات وابسته کرده‌ایم، مانند قندیل‌هایی که از طاق حرم آویزان هستند.

هوش مصنوعی: امید خود را از چشمان کج تو نمی‌زنیم، زیرا مانند خون که در دم تیغ ستم قرار دارد، به این امید آویخته‌ایم.

هوش مصنوعی: هر کسی که از خود بیگانه است، با تو آشناست. ما تحت تاثیر عشق هستیم و به دامن راز و رم زنده‌ایم.

هوش مصنوعی: شعله‌های دوزخ از ترس ما به لرزه درآمده‌اند، زیرا ما در آغوش لطف و رحمت قرار داریم.

هوش مصنوعی: زیبایی حسن باعث شده که قد دو عاشق ما که به زلف سیاه او آویخته‌اند، بیشتر به چشم بیاید.

هوش مصنوعی: ما در زندگی خود به زیبایی و جلوه‌های عشق دست یافته‌ایم، به گونه‌ای که اشعار و نغمه‌های ما نشان‌دهنده آن هستند و دلایل و نشانه‌های این عشق را به نمایش می‌گذارند.