هوش مصنوعی: اگر از سوز و آتش عشق او سخن بگوییم، همچون شعله شمعی می‌سوزم و تمام وجودم را در این کلام صرف می‌کنم.

هوش مصنوعی: ناله‌ام از سوزش آتش غم، اشکم به خاطر حسرت ریخت. شکر خدا که امشب توانستم دردهای درونم را بیان کنم.

هوش مصنوعی: در انتهای ماجرا، چون عشقش مرا افشا کرده بود، از شرم و رسوایی احساساتم را در دل خود پنهان کردم و خود را مانند غنچه‌ای که در جیب پاره‌ای پنهان شده، مخفی نگه داشتم.

هوش مصنوعی: امشب خیال چهره دوست بر دلم روشنایی بخشیده است و من زمین را به نور اشک‌هایم مثل ستاره پر زرق و برق کرده‌ام.

هوش مصنوعی: زمانی که صبح از نیام خورشید سر می‌زند، در دوران پیری، بخشی از وجودم را با یادگیری و تجربه‌ای که از زندگی دارم روشن می‌کنم، مانند اینکه بخواهم از شراب رنگین لذت ببرم.