هوش مصنوعی: من در دام پیچ و تاب آن موی جادوگرانه‌ام، مانند زنجیری به خاطر بوی خوش سنبل به تنگنا افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: عجب می‌کنم که آیا از رفتار من بر روی آب روان چیزی باقی می‌ماند یا نه، اگر تصویرم را بکشند.

هوش مصنوعی: به خاطر سستی و ضعف در درونم، نمی‌توانم تحمل کنم که از دل بگسلم؛ مگر اینکه اشک‌های من مانند دانه‌های زنجیر باشند.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم به بیهوده سخن بگویم، زیرا مانند کتابی که به روشنی نوشته شده، چیزی برای گفتن ندارم که در پس سکوت پنهان باشد.

هوش مصنوعی: در دل من، غنچه مانند پیکانی است که زخم جدایی از تو را به وجود آورده است، و به خاطر این درد و غم بسیار از زیبایی و خوشی دورم.

هوش مصنوعی: وقتی سرنوشت بر سر تقدیر دست می‌زند و رنگ و شکل واقعیت را تغییر می‌دهد، مانند رگ‌های برق که در پیچ و تاب خود، مرا مجبور به نوشتن می‌کند.

هوش مصنوعی: من از دشت نوردی خسته و گرفتار شده‌ام، مانند زنجیری که بر پاهایم است و مرا به شدت محدود کرده و از آزادی بازداشته است.