هوش مصنوعی: عشق مانند جامی است که دل را مستانه کرده و انسان را دیوانه می‌کند. شبیه به جواهر، چنین فردی دیگر نیازی به فکر کردن دربارهٔ مسائل مادی و خوراک ندارد.

هوش مصنوعی: دل‌های پر از غم، مثل شیشه‌های این خانه هستند و شکایت‌ها و ناله‌های ما، با نوشیدنی در لیوان به این دور می‌رسد.

هوش مصنوعی: زخم‌های ناشی از تپش‌های دل، فراتر از رنگ و ظواهر است. آسیب‌هایی که در عمق وجود من ایجاد شده، در دیوارهای زندگی‌ام نیز نفوذ کرده است.

هوش مصنوعی: کرم شب تاب، زمانی که به دور صورت محبوب بچرخد، همچون شمع در مهمانی او می‌شود و گاهی اوقات هم به پروانه تبدیل می‌گردد.

هوش مصنوعی: گریهٔ مستی تنها برای کاهش درد و اندوه نیست، بلکه مانند پالایشی برای دل‌ها عمل می‌کند و همچنین دعوت به شادی و خنده‌های سرخوشانه مستانه است.