گنجور

شمارهٔ ۸۶

چوب قفس نخست زخس می کنیم ما
پس مرغ شعله را بقفس می کنیم ما
صحرای دلگشای دل ماست خامشی
کسب هوا ز حبس نفس می کنیم ما
در سینه سر عشق زخامی نهفته ایم
پنهان رموز شعله به خس می کنیم ما
جویا حیات ما به دم مرتضی علیست
روشن چراغ خود به نفس می کنیم ما

اطلاعات

وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: چکامه

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

چوب قفس نخست زخس می کنیم ما
پس مرغ شعله را بقفس می کنیم ما
هوش مصنوعی: ما ابتدا قفس را از چوب می‌سازیم و سپس مرغ شعله‌ور را در آن قرار می‌دهیم.
صحرای دلگشای دل ماست خامشی
کسب هوا ز حبس نفس می کنیم ما
هوش مصنوعی: دلمان جایی آرام و دلپذیر است که در آن سکوت به دست می‌آوریم و نفس‌کشیدن را از محدودیت‌هایمان تجربه می‌کنیم.
در سینه سر عشق زخامی نهفته ایم
پنهان رموز شعله به خس می کنیم ما
هوش مصنوعی: در دل ما جایی برای عشق وجود دارد که زخمی از آن برجا مانده است و ما رازهای محبت را به گونه‌ای که دیگران نمی‌بینند، به خاکستر تبدیل می‌کنیم.
جویا حیات ما به دم مرتضی علیست
روشن چراغ خود به نفس می کنیم ما
هوش مصنوعی: زندگی ما به بستر وجود حضرت علی وابسته است و روشنی و هدایت ما از نفس او نشأت می‌گیرد.