هوش مصنوعی: اندیشه‌های دور از مرگ، کسانی که پرهیزگارند را در روز عید، سفره‌ای از فیض و برکت ارائه نمی‌دهد. روزه‌داران نیز از آن بی‌بهره‌اند.

هوش مصنوعی: از پر بلبل خون می‌چکد و او با حسرت ناله می‌زند، گویی اشک ما نشان از طراوت بهار دارد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در دنیای آزادی قدم نمی‌گذارد اگر که این سرزمین با تبر خشونت‌بار سواران ناآگاه اداره شود.

هوش مصنوعی: اگر قلب و زبان یکسان باشد، افرادی که شب‌زنده‌دارند، مثل شمعی در جمع، نور یقین را به خود می‌گیرند و می‌درخشند.

هوش مصنوعی: به تماشای اشک‌هایی که از چشمانم می‌ریزد بنشین، زیرا این اشک‌ها می‌تواند نشانه‌ای از زیبایی و خوشی دیگری باشد که در روز بارانی صبح، پدیدار می‌شود.

هوش مصنوعی: چشمان بیدار و آگاه چیزی جز سنگساری برای عبرت گرفتن نمی‌بینند، و آسمان هم مانند یک زیور، رازها و واقعیت‌های پنهان تاجداران را مخفی می‌کند.

هوش مصنوعی: چهره‌اش به رنگ غنچه‌ای است که از شرم بهار به سرش آمده. وقتی نگاه کردم، دیدم گل‌های زیبایی که آنجا بودند، سرشان را به زیر انداخته‌اند.