هوش مصنوعی: تا وقتی که زنده هستم، عشق او همیشه در دل من وجود دارد و هر لحظه دلم می‌خواهد که به این آتش عشق دامن بزنم.

هوش مصنوعی: عشق وارد شد و مرا از آرزوهای بیهوده‌ام رها کرد، اکنون به لطف عشق زندگی‌ام به مانند شعله‌ای روشن شده و تمام زخم‌ها و دردهایم را از بین برده است.

هوش مصنوعی: در این جنگ و جدل، من به دریای زندگی وارد شده‌ام، جذر و مدی که نفس‌های من را به این سو و آن سو می‌کشاند و موج‌ها همیشه در حال آمد و رفت هستند.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه سینه‌ام مانند زنگی محکم شده است، اما ناله‌ی دل در قفس وجودم نمی‌تواند پنهان بماند.

هوش مصنوعی: در شبی که از تو دور می‌شوم، درد و ناله‌ام همچون صدای زنگ در می‌پیچد و دست و دلم را آزار می‌دهد.

هوش مصنوعی: من کم می‌دانم از زیبایی دختر هندی، اما به دنبال او هستم و نمی‌توانم به زلفش دسترسی پیدا کنم.

هوش مصنوعی: ما از درد فراق معشوقه‌مان ناله‌ای دردناک داریم، مثل نی که از عمق وجودش ناله می‌کشد.

هوش مصنوعی: عطر دارایی دل را با خود می‌آورد، ای عزیزان یوسف، ما هم در این کاروان از آن برخورداریم.

هوش مصنوعی: در عشق، مانند رستم، هیچ تلاشی وجود ندارد. ما زخم‌هایی داریم که بر چهره‌مان پیدا است و چشمان‌مان از اشک می‌درخشد.

هوش مصنوعی: ما به اندازه شمع با صداقت و یکرنگی در زندگی حاضر هستیم و هر آنچه در دل داریم، بر زبان می‌آوریم.

هوش مصنوعی: شعله‌ای که به شمع نزدیک می‌شود کافی است، زیرا بهار فرا رسیده و ما هنوز عشق را در دل داریم.